Gerald Patterson
Z Wikipedii
Gerald Leighton Patterson (17 grudnia 1895 w Melbourne - 13 czerwca 1967 w Melbourne), tenisista australijski.
Weteran I wojny światowej, odznaczony za bohaterstwo. Jego tenis charakteryzował się bezkompromisowością - nawet w tak ważnym meczu, jak finał wielkoszlemowego Australian Open w 1927 potrafił obok 29 asów zagrać także 29 podwójnych błędów serwisowych. Potężny serwis przyniósł mu przydomek człowieka-katapulty.
Obok zwycięstwa w singlu na Australian Open (w 1927 pokonał w pięciosetowym finale Jacka Hawkesa), wygrał także dwukrotnie Wimbledon (1919, 1922); wygrywał w deblu US Open (1922, w parze z Patem O'Harą Woodem) i 5-krotnie Australian Open (1914, 1922, 1925, 1926, 1927, z czego trzykrotnie w parze z J. Hawkesem). W 1920 odniósł także zwycięstwo w wimbledońskim mikście.
Ponadto kilkakrotnie przegrywał w wielkoszlemowych finałach: 1914, 1922 i 1925 w grze pojedynczej w Australian Open, 1924 i 1932 w deblu w Australian Open, 1920 w singlu na Wimbledonie oraz 1922 i 1926 w deblu na Wimbledonie.
W latach 1919-1928 był reprezentantem Australii w Pucharze Davisa, dwukrotnie dochodząc z zespołem narodowym do finału tych rozgrywek (1922 i 1924). W 1919 uchodził w rankingach fachowców za nr 1 na świecie, ponadto figurował w czołowych dziesiątkach przez pięć innych sezonów (do 1925).
Był siostrzeńcem słynnej śpiewaczki operowej, Nellie Melby, która wielokrotnie kibicowała mu w ważnych turniejach.
W 1989 Gerald Patterson został pośmiertnie wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
