Cypress Hill

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Cypress Hill
Rok założenia	1988
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Gatunek	hip hop/rapcore/gangsta rap
Strona internetowa

Cypress Hill - znacząca formacja w świecie hip-hop'u, obecnie grająca jego nurt rapcore. Grupa narodziła się w Los Angeles wiosną 1988 roku. Jej członkowie z pochodzenia są Latynosami.

[edytuj] Skład zespołu

B-Real - rap/wokal
Sen Dog - rap/wokal
DJ Muggs – DJ, produkcja
Eric Bobo - perkusja

[edytuj] Dyskografia

Cypress Hill (1991)
Black Sunday (1993)
Temples Of Boom (1995)
Unreleased & Revamped (EP, 1996)
IV (1998)
Los Grandes Exitos En Espanol (1999)
Skull & Bones (2000)
Live At The Fillmore (2000)
Stoned Raiders (2001)
Stash (2002)
Till Death Do Us Part (2004)
Greatest Hits From The Bong (2005)

[edytuj] Historia

Grupa ma swój charakterystyczny styl. Od początku istnienia Cypress Hill łączyli hip-hop z muzyką alternatywną, to w dużej mierze przysporzyło im liczne grono fanów na całym świecie. Muzyczne podkłady Muggs'a są z domieszką funky i hardcore'u oraz z ciężkim, przytłaczającym klimatem. Wysokie, nosowe rymy B-Real'a kontrastują z niskim, "zadymionym" głosem Sen-Dog'a. W swoich tekstach Cypress Hill nie omijają trudnych tematów - śpiewają o rasizmie, przemocy w gettach, wszystko zaprawiają ostrym humorem.

Główną ideą zespołu jest doprowadzenie do zalegalizowania marihuany, o co przy każdej okazji apelują. Zespół utrzymuje jednak, że wygłaszane przez niego hasła nie mają nic wspólnego z tworzoną muzyką. Jak powiedział B-Real - "Muzyki nie można spłaszczać, to wyższa idea, to sztuka, która nie może służyć jako przenośnik słów; nasze osobiste przekonania to sprawa drugoplanowa; staramy się nie wykorzystywać muzyki do faszerowania nią słuchaczy, to nieuczciwe! Nasze piosenki to forma przypowieści, przykładów, które pokazują, jakie istnieją możliwości w danej sytuacji. Można skorzystać z naszych sugestii, ale zawsze pozostają one sugestiami; nigdy nie chcemy niczego narzucać, przeważnie pokazujemy co może się zdarzyć, jeśli coś tam... Nigdy nie śpiewamy o czymś, czego nie doświadczyliśmy lub nie widzieliśmy na własne oczy - jesteśmy bardzo autentycznym zespołem... A ponieważ lubimy rozmawiać z ludźmi, komunikować się z nimi, nasza twórczość jest formą globalnej rozmowy. Z naszych utworów można wynieść coś dla siebie, pozastanawiać się nad życiem, światem ".

Logo grupy ma swoje źródło w sentymencie jakim członkowie grupy darzą rock'owe grupy z lat siedemdziesiątych. Muggs wyjaśnia - " Jest tego wiele w image'u Cypress Hill. Wiele z tego przyszło z takich grup jak Led Zeppelin i Black Sabbath. To właśnie dlatego tak jest - szkielety, czaszki, mrok i to wszystko." Cypress Hill jest zespołem o niepowtarzalnym charakterze, a mieszanka przygotowywana przez czterech członków grupy, jest w stanie zadowolić najbardziej wybrednego słuchacza.

W 1988 roku Senen Reyes (Sen Dog) założył grupę DVX (Devasting Vocal Excellence). W skład grupy oprócz niego wchodzili : jego brat Ulpiano Sergio Reyes (Mellow Man Ace), Louis Freese (B-Real) oraz występujący wcześniej w rapowej grupie 7A3 Lawrence Muggerud ( DJ Muggs)

Po tym jak Mellow Man Ace zdecydował się na karierę solową, grupa zmuszona była do zmiany nazwy. Padło na „Cypress Hill” od ulicy biegnącej przez dzielnicę Los Angeles, - South Central – Cypress Avenue – którą członkowie nazywali domem. Jak mówi Psie Gówno– „Cypress Hill to nie żadne wzgórze. Nazywamy to „hill”, gdyż znajdujemy się na szczycie gówna”. Tak oto powstało trio słynne na całym świecie, zdecydowanie jedna z najlepszych, najbardziej trwałych i wpływowych grup w kulturze hip-hop.

Zespół nie miał żadnej promocji w mediach. Często dawali darmowe koncerty w klubach i pubach. Początkowo byli rozpoznawani jedynie przez latynoskich słuchaczy. W roku 1990 zaczęły powstawać wczesne wersje „The Phuncky Feel One” i „Trigga Happy Nigga”- którego nazwę zmieniono na „How I Could Just Kill A Man”. Wywołały one bardzo duże zainteresowanie wśród firm fonograficznych. W roku 1991, w listopadzie Cypress Hill podpisali kontrakt z filadelfijską wytwórnią Ruff House (z dystrybucją Columbia Records)

Nareszcie Cypress Hill zrealizowali pierwszą płytę. Jeszcze w tym samym roku ukazał się krążek zatytułowany po prostu „Cypress Hill”. Znalazły się na nim takie piosenki jak : „Pigs”, „Latin Lingo”, „How I Could Just Kill A Man”, „Hand On The Pump”, „Tres Eqois”, czy „Stoned Is The Way Of The Walk”. Płyta otrzymała miano platynowej, do tej pory sprzedano ponad 1,5 milionów jej egzemplarzy. Swoja popularność zawdzięcza oryginalności. DJ Muggs zaprezentował na niej nieznane do tej pory sposoby tworzenia sampli i muzyki. Album został uznany za jeden z najlepszych roku 1991. „How I Could Just Kill A Man” i “The Phuncky Feel One” były najczęściej puszczanymi przez nowojorskie rozgłośnie radiowe utworami. Stały się także hitami szkolnych radiowęzłów. Zachęciło to wytwórnię Ruff House do nakręcenia teledysku.

W 1992 roku Cypress Hill stali się oficjalnymi, muzycznymi rzecznikami NORML (Państwowa Organizacja Na Rzecz Zreformowania Praw Dotyczących Marihuany)

W roku 1993 został zrealizowany drugi album Cypress – „Black Sunday”. Płyta zadebiutowała na pierwszym miejscu list przebojów Billboardu. W pierwszym tygodniu po premierze sprzedano - jak na płytę rapową – bardzo dużo egzemplarzy. Promujący singel o tytule „Insane In The Brain” stał się hitem oraz pierwszym rapowym kawałkiem, który znalazł się na pierwszym miejscu listy przebojów w USA. Do piosenki „I Ain’t Goin’ On Like That” nakręcono teledysk. W samych Stanach Zjednoczonych płyta sprzedała się w nakładzie 3,25 milionów i otrzymał podwójną platynę.

Po wydaniu płyty trio pojawiło się w programie „Saturday Night Live” , w MTV budząc kontrowersje swym wystąpieniem. Wtedy to Muggs niespodziewanie wyjął i zapalił skręta. Swoje zachowanie wyjaśnił słowami – „Insane In The Brain”. W dalszej części programu podczas utworu „I Ain’t Goin’ On Like That” Cypressi dokonali demolacji sprzętu. Grupa była główną atrakcją trasy koncertowej Soul Assassins podczas, której występowali wraz z Beastie Boys, House Of Pain i Funkdoobiest.

Cypress Hill ponownie udowodnili swoją wszechstronność podczas trasy po college’ach, którą odbyli wraz z Rage Against The Machine i 7 Year Bitch. Późniejszym dowodem tego była współpraca tria z L.A z Pearl Jam i Sonic Youth. Owoce pracy raperów z muzykami z tych grup („Real Thing” i „I Love You Mary Jane”) zostały nagrane na soundtracku do filmu „Judgement Night”. Poza “Judgement Night” Cypress Hill przyczynili się do powstania ścieżek dźwiękowych do takich filmów jak „Juice” i „Mad Dog Glory”. Cypressi nagrali też jeden kawałek do totalnej klapy ze Schwarzenegerem („The Last Action Hero”)

Po trasie koncertowej w Wielkiej Brytanii kapela ponownie pojawiła się na festiwalu w Lollapalooza w 1994 roku. Tego samego roku chłopaki pojawili się w Woodstock. Wtedy to dołączył do tria perkusista Beastie Boys - Eric Correa (Bobo) syn legendy salsy William'a Correa (Willie Bobo). W roku 1994 Cypress Hill otrzymali tytuł najlepszej rapowej grupy roku ( J ) w ankiecie ogłoszonej przez magazyn „Rolling Stone”

W 1995 roku Cypress Hill przyczynili się do powstania płyty pt.: „Hempilation”, której głównym przesłaniem było reklamowanie działalności NORML (National Organisation to Reform Marijuana Laws) i która była sponsorowana przez tę organizację. Znalazł się tam kawałek „I Wanna Get High” nagrany podczas festiwalu w Lollapalooza gdzie grupa podobnie jak wcześniej wystąpiła w charakterze głównej atrakcji tym razem pojawiły się tam także takie zespoły jak : Hole, Sonic Youth oraz Sinead O’Connor.

Kilka miesięcy po występie w Lollapalooza Cypress Hill nagrali trzecią płytę zatytułowaną „Temples Of Boom”. Zadebiutowała na trzeciej pozycji Billboardu, otrzymała miano platynowej, w USA sprzedano ponad 1,5 milionów jej egzemplarzy. Na krążku znalazły się takie hity jak : „Boom Biddy Bye Bye”, „Illusiones”, „Throw Your Set In The Air” oraz utwór nagrany z członkami Wu-tang Clan'u – RZA i U-God – pt. :”Killa Hill Niggas”. MTV odmówiło puszczania teledysków z Temples Of Boom uważając teksty za zbyt brutalne. Cypress Hill odpowiedzieli na to wyjaśnieniami, że nie celebrują przemocy lecz opowiadają o prawdziwym ciężkim, ulicznym życiu w swoich tekstach i clipach. Po zrealizowaniu trzeciego albumu Sen Dog zdecydował się na odejście z zespołu. Założył własną punk – rapową grupę – SX10.Pojawiał się jednak wraz z pozostałymi członkami na trasie koncertowej promującej Temples Of Boom.

Rok później, latem w 1996 roku ukazuje się krążek pt. : „Unrelased & Revamped”, zawierający wcześniej niedostępne produkcje chłopaków oraz remixy ich hitów dokonane m.in. przez : Tribe Called Quest, Ziggi Marleya, The Fugees, Redman’a. Tego roku Cypress Hill koncertowali wraz z 311 i The Pharcyde w Stanach oraz wystąpili na koncertach inauguracyjnych trasy „Smokin’ Grooves”.

W marcu 1997 Muggs ogłosił, że zespół zawiesza działalność. W tym czasie przerwy artyści zajęli się solowymi projektami muzycznymi. B-Real wraz z Coolio, Method Man'em , Busta Rhymes i LL Cool J zaśpiewał na soundtracku do filmu „Space Jam” piosenkę pt. : „Hit ‘em High”. Założył grupę Psycho Realm, w której występował wraz z braćmi Duke,em i Jaken,em Gonzales. 24 października 1997 roku grupa wydała singel „Psycho City”. B pojawił się także na płycie Dr. Dre - „Aftermath”- gdzie rapował w utworze „East Coast Killer West Coast Killer” wraz z nim, Nas’em i KRS-One. Sen Dog został wtedy producentem Deliquent Habits – na ich płycie niejednokrotnie pojawiają się jego „zadymione” wstawki. Natomiast Muggs wydał płytę „The Soul Assassins” gdzie gościnnie wystąpiły gwiazdy amerykańskiego hip-hop'u jak : Cypress Hill, Genius, RZA, KRS-One, Dr. Dre, Wyclef Jean, Mobb Deep, Call O’ Da Wild, Infamous Mob. Płyta została sprzedana w ponad ćwierćmilionowym nakładzie. W 1997 roku Cypress Hill po raz kolejny uczestniczyli w trasie koncertowej „Smokin Grooves” m.in. z Erykah Badu,The P-Funk All Stars, George’em Clinton’em.

W 1998 roku wyszła na świat zrealizowana przez Sen Dog’a płyta grupy SX10 zatytułowana „Get Wood Sampler”. W tym też czasie Sen powrócił do Cypress Hill nagrywając wraz z Muggs’em, Bobo i B-Real’em następny w historii zespołu album – „IV”. Piosenki takie jak „Dr. Greenthumb”, czy „Tequila Sunrise” podbiły listy przebojów. Oprócz kapeli na krążku dał o sobie znać uczeń Cypress’ów – Barron Ricks oraz Mc Eith. Czwórka otrzymała miano złotej płyty. Po jej zrealizowaniu kwartet wyruszył na kolejne koncerty z serii "Smokin’ Grooves”, tym razem wraz z Busta Rhymes, Wyclef Jean, Refugee All Stars, Gang Starr, Canibus.

W międzyczasie Jason Nevis wydał dziwny dance – remix „Insane In The Brain”, który nie mógł odnieść żadnego sukcesu, uznany został za byle gówno i fani wzgórza oczywiście nie kupowali tego parszywego singla. W 1999 roku Cypress Hill rozpoczęli pracę równocześnie nad dwoma albumami na raz. Jeden to dawno oczekiwany hiszpańskojęzyczny krążek zatytułowany „Los Grandes Exitos En Espanol” wydany w grudniu tego roku. Płyta niespodziewanie odniosła sukces na całym świecie i zaowocowała koncertami w wielu latynoskich krajach.

Druga płyta nagrana w Ameraycan Studios pojawiła się w sklepach dokładnie 25 kwietnia 2000 roku. Właściwie nie płyta, a dwie płyty – „Skull & Bones”. Na „Skull” można znaleźć typowe hip-hop'owe rymowanki w wykonaniu Senen’a i B-Real’a. Niespodzianką jest dysk „Bones” o typowo rockowo – hardcorowym brzmieniu. Na albumie znalazł się kawałek „Superstar” nagrany w dwóch wersjach: (Rap)Superstar i (Rock)Superstar . Obie wersje ukazały się równocześnie, zapowiadając to co miało nas czekać na płycie, obie wersje stały się także hitami.

W lipcu 2000 roku Cypress Hill wyruszyli w tournee po USA wraz z Limp Bizkit. Dawane przez nich darmowe koncerty zostały uznane za największe wydarzenie lata. Sponsorem tej trasy był Napster. Natomiast koncert z 16 sierpnia 2000 roku w filharmonii w San Francisco zaowocował płytą „Live At The Fillmore”, która ukazała się w sklepach w grudniu. Płytka była nagrywana na żywo, bez żadnych przeróbek i oddaje prawdziwy klimat Cypress’owskich koncertów.