Clément Marot
Z Wikipedii
Clément Marot (ur. 1496 w Cahors, w Quercy – zm. w 1544) – francuski poeta renesansowy.
Jego ojciec, przeciętny poeta i protegowany Anny Bretońskiej, nauczył go najważniejszych zasad retoryki. Jego edukacja była powierzchowna. Zaczął tworzyć bardzo wcześnie i wg zasad, którymi rządziła się epoka: jego początki datuje się na rok 1515, kiedy to powstała "Świątynia Kupidyna" (Le Temple de Cupido), alegoria w stylu Le roman de la rose, następnie "List Maguelonne", w końcu w roku 1519 "List pozbawionego" (w oryginale "Epitre du Depourvu").
Marot poznał łaskę dworu : Franciszek I go zapamiętał, Marqueritte de Navarre uczyniła go swoim kamerdynerem i zapewniła swoją protekcję. Obok Małgorzaty, około roku 1524 zainteresował się nowym prądem, jakim był ewangelizm. Mówiono, że został ranny w Pavie, jest to jednak legenda. Pewnym jest, że w 1526 roku został uwięziony w Chatelet z powodu zjedzenia boczku w czasie Wielkiego Postu, co było dużym wykroczeniem w tamtych czasach. Deklarował swą ortodoksyjność w "Liście do M. Bouchart", opowiadając z zapałem o słabości lwa i szczura. Mimo tego, że był oficjalnie uznany jako poeta, dwukrotnie jeszcze poznał więzienia paryskie: raz aby uwolnić więźnia zatrzymanego poprzez zasadzkę, później w swojej sprawie. Opublikował swe pierwsze dzieła ; "Łagodna młodość", która pojawiła się w 1532 roku i stała się wielkim sukcesem.
Zmarł na wygnaniu.
