Ciechanowiec
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°41' N 022°30' E
Ciechanowiec | |||||
|
|||||
Województwo | podlaskie | ||||
Powiat | wysokomazowiecki | ||||
Gmina - rodzaj |
Ciechanowiec miejsko-wiejska |
||||
Założono | XIII wiek | ||||
Prawa miejskie | 1429 | ||||
Burmistrz | Mirosław Reczko | ||||
Powierzchnia | 26,01 km² | ||||
Położenie | 52° 41' N 22° 30' E |
||||
Liczba mieszkańców (2004) - liczba ludności - gęstość |
4984 191,6 os./km² |
||||
Strefa numeracyjna (do 2005) |
86 | ||||
Kod pocztowy | 18-230 | ||||
Tablice rejestracyjne | BWM | ||||
TERC10 (TERYT) |
3202713024 | ||||
Miasta partnerskie | Rosbach | ||||
Położenie na mapie Polski |
|||||
Urząd miejski3
ul. Mickiewicza 118-230 Ciechanowiec tel. 86 277-11-45; faks 86 277-10-66 (e-mail) |
|||||
Strona internetowa miasta |
Ciechanowiec to miasto w woj. podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ciechanowiec. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. łomżyńskiego. Na terenie miejskim Ciechanowca znajduje się wydzielone sołectwo Ciechanowczyk.
Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 4984 mieszkańców.
Dojazd: miejscowość na skrzyżowaniu dróg z Ostrowi Mazowieckiej do Bielska Podlaskiego i z Siemiatycz do Zambrowa
Jedno z najstarszych miast Podlasia, leży nad Nurcem (mian. Nurzec), prawym dopływem Bugu. Na lewym, wschodnim brzegu rzeki znajduje się starsza część z dawnym rynkiem, kościołem, cerkwią (nieużywaną), dawną synagogą i najważniejszymi urzędami, na prawym znajduje się Muzeum Rolnictwa.
[edytuj] Historia
Najstarsze wzmianki informują o spaleniu grodu ciechanowieckiego przez oddziały tatarskie w 1241 roku. Ciechanowiec otrzymał ok. 1429 roku miejskie prawa magdeburskie prawdopodobnie od litewskiego księcia Witolda. Najstarsze zachowane dokumenty miejskie pochodzą z XVI wieku.
W XVI wieku miasto należało do rodziny Kiszków, którzy zbudowali zamek nad lewym brzegiem Nurca. Zamek ten został spalony podczas wojen szwedzkich, a powstały na jego zgliszczach dwór spalili Rosjanie w 1915 roku. Do dziś dotrwały jedyni fundamenty i podmokła fosa.
Kolejnymi właścicielami miasta (lub jego części) byli: Bremmerowie, Ossolińscy, Szczukowie i Ciecierscy. W szczególności Ossolińscy w drugiej połowie XVII wieku zainwestowali w rozwój miasta.
W latach 1736-1739 powstał murowany kościół pw. Trójcy Świętej i szpital sióstr miłosierdzia, wedle projektu warmińskiego architekta Jana Adriana Kluka. Jego syn został najsłynniejszą postacią historyczną tego miasta. Jan Krzysztof Kluk (1739-1796), miejscowy proboszcz, poświęcił się przyrodoznawstwu, stając się najważniejszym polskim przyrodnikiem całego Oświecenia. Jest on autorem pierwszego kompleksowego podręcznika w języku polskim o rolnictwie (dzieło jego życia), jak również innych pionierskich prac naukowych, a także podręczników szkolnych pisanych na zamówienie Komisji Edukacji Narodowej. Zakres jego badań obejmował zarówno botanikę, jak i zoologię, a także farmaceutykę naturalną. Za zasługi dla polskiej nauki został uhonorowany przez króla Stanisława Augusta medalem Merentibus, a Szkoła Główna w Wilnie nadała mu doktorat honorowy.
W dobie rozbiorów Ciechanowiec wpierw (1795 - 1807) przypadł Prusom, a po kongresie wiedeńskim - Rosji. Wówczas miasto zostało podzielone ważką granicą na dwie części. Prawobrzeżna (zwany Nowym Miastem lub "polską stroną"), znalazła się w granicach Królestwa Polskiego, lewobrzeżne Stare Miasto ("ruska strona") w Rosji. W wyniku powstań prawobrzeżny Ciechanowiec stracił prawa miejskie w 1870. Pod koniec XIX wieku rozwinął się przemysł włókienniczy. Ciechanowiec słynął z targów konnych. Wielkie zniszczenia z czasów pierwszej wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej były mozolnie naprawiane w okresie międzywojennym. Wówczas miasto słynęło z dużej liczby warsztatów, głównie żydowskich. Żydzi stanowili ok. 55% mieszkańców miasta. Podczas II wojny światowej miasto niszczyli - w myśl Paktu Ribbentrop-Mołotow najpierw żołnierze Armii Czerwonej, a od czerwca 1941 wojska niemieckie. Ludność żydowska została prawie kompletnie wymordowana w Treblince. Po wojnie odbudowa trwała długo - miasto nie odzyskało już dawnego znaczenia, dawnej liczby ludności. Pozostało także na uboczu głównych szlaków komunikacyjnych.
[edytuj] Obecnie
Dziś w odrestaurowanym ciechanowieckim pałacu znajduje się znane Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka, wraz z bogatym skansenem, wystawą maszyn rolniczych, ogrodem botanicznym roślin leczniczych, pierwszym w Polsce muzeum pisanki oraz jedynym w Polsce i największym w Europie Muzeum Weterynarii. Na terenie skansenu organizowane są plenery artystyczne, latem organizowane są koncerty. Istnieje możliwość wynajmu domków.
W mieście, prócz kościoła i szpitala, do ciekawych obiektów zaliczyć można ruiny starej synagogi i mykwy oraz murowaną cerkiew, gdzie jeszcze w latach 90. XX wieku odprawiano raz w miesiącu liturgię. Rynek z wieloma sklepami głównie spożywczymi. Zalew na Nurcu z ośrodkiem sportowo-rekreacyjnym i plażą.
Co roku w sierpniu w Ciechanowcu odbywa się miedzynarodowy Dzień Chleba. Na które przyjeżdżają gwiazdy muzyki takie jak: Mandaryna,Brathanki,Boys
Okolice Ciechanowca to tereny rolnicze ze słabą piaszczystą glebą, lasy iglaste i mieszane oraz wioski - po części rekreacyjno-letniskowe, zwłaszcza nad Nurcem i Bugiem. Perspektywy rozwoju Ciechanowca wiążą się z gospodarką spożywczą i przetwórstwem, a także z agroturystyką.
Połączenia autobusowe z większymi miastami (Białystok, Siemiatycze, Warszawa, Gdańsk, Bielsk Podlaski, Łomża, Zambrów. Wysokie Mazowieckie, Ostrów Mazowiecka, Sokołów Podlaski a także ze stacjami kolejowymi (Czyżew, Małkinia).
Słynni mieszkańcy Ciechanowca.
Najsłynniejszą postacią historyczną tego miasta jest urodzony w nim Jan Krzysztof Kluk (1739-1796), miejscowy proboszcz, który poświęcił się przyrodoznawstwu. Jest on autorem pierwszego kompleksowego podręcznika w języku polskim o rolnictwie (dzieło jego życia), jak również innych pionierskich prac naukowych, a także podręczników szkolnych pisanych na zamówienie Komisji Edukacji Narodowej. Za zasługi dla polskiej nauki został uhonorowany przez króla Stanisława Augusta medalem Merentibus, a Szkoła Główna w Wilnie nadała mu doktorat honorowy.