Centralny Ukraiński Komitet Narodowy
Z Wikipedii
Centralny Ukraiński Komitet Narodowy, działająca oficjalnie w okresie II wojny światowej, z siedzibą w Krakowie do stycznia 1945 roku, reprezentacja Ukraińców wobec władz okupacyjnych Generalnego Gubernatorstwa, powołana w oparciu o ukraińskie środowiska nacjonalistyczne OUN-M (melnykowcy). Przewodniczący Włodzimierz Kubijowycz.
CUKN został powołany na żądanie niemieckich władz okupacyjnych w końcu 1939. Wobec faktu, że władze Generalnego Gubernatorstwa dopuściły działalność gimnazjów ukraińskich, zajmował się również ukraińskim szkolnictwem podstawowym i średnim. Komitet odpowiadał za działalność socjalną (stołówki, zapomogi), w tym na rzecz weteranów, edukację, prowadził działalność gospodarczą.
W 1943 roku Kubijowycz jako przewodniczący CUKN był promotorem powstania oraz wziął czynny udział w organizowaniu i formowaniu ukraińskiej 14 Dywizji Grenadierów SS. CUKN, zgodnie z polityką OUN - melnykowców, zaangażował się wówczas w działalność na rzecz poboru ochotników do dywizji. CUKN zaprzestał działalności w związku z zakończeniem okupacji Polski przez hitlerowskie Niemcy oraz wyjazdem jego kierownictwa razem z wycofującymi się Niemcami .
[edytuj] Członkowie komitetu
- W. Kubijowicz (przewodniczący)
- K. Pankiwskij
- B. Lonczina
- S. Lewickij
- D. Kwasnicja
- P. Isajew
- O. Tarnawskij
- M. Dobrianskij
[edytuj] Źródła
- Grzegorz Motyka, Dywizja SS-Galizien [1]]
- Grzegorz Motyka Słowiańscy wojownicy Hitlera , Wprost Nr 946 , 14 stycznia 2001, [2]
- Ryszard Torzecki , Polacy i Ukraińcy: Sprawa ukraińska w czasie II wojny światowej na terenie II Rzeczypospolitej Warszawa PWN, 1993 , ISBN 8301111267
- Ryszard Torzecki, Kwestia ukraińska w polityce III Rzeszy, 1933-1945, Warszawa, KiW 1972
- Stanisław Wachowiak, Czasy które przeżyłem, Warszawa 1990, ISBN 8385083219 .
