Bitwa pod Rocroi
Z Wikipedii
Bitwa pod Rocroi miała miejsce 19 maja 1643 r. podczas wojny wojny francusko-hiszpańskiej 1635-1659 r. (wojna trzydziestoletnia).
Starcie zakończyło się zwycięstwem 22-tysięcznej armii francuskiej dowodzonej przez księcia d'Enghien przyszłego Kondeusza Wielkiego nad siłami hiszpańskimi pod wodzą Francisco de Melo w liczbie 26 tysięcy żołnierzy. Porażka zakończyła hiszpańskie panowanie militarne w Europie.
Spis treści |
[edytuj] Przed bitwą
Powodem ataku na francuską twierdzę Rocroi przez siły hiszpańskie Francisco de Melo była chęć zmniejszenia francuskiego nacisku na Katalonię. 12 maja 1643 r. Hiszpanie podciągnęli w pobliże miasta przygotowując się do oblężenia. W tym samym czasie siły księcia d'Enghien wkroczyły na terytorium Szampanii. Po otrzymaniu informacji o zagrożeniu Rocroi, książę zdecydował się na odsiecz miastu. Dzięki szybkiemu marszowi wojska francuskie znalazły się w krótkim czasie o parę kilometrów od pozycji hiszpańskich wokół twierdzy. 17 maja Francuzi wzmocnili dodatkowo garnizon twierdzy oddziałem liczącym 150 muszkieterów. Dzień później obie armie zajęły pozycje naprzeciw siebie, rozpoczynając ostrzał artyleryjski swoich pozycji. Celem księcia d'Enghien było jak najszybsze pokonanie wroga, zanim otrzyma on posiłki pod wodzą Johana von Becka w sile 1000 jazdy i 3000 żołnierzy piechoty.
[edytuj] Siły przeciwników
Siły francuskie liczyły łącznie 22 000 ludzi: 18 batalionów piechoty, 32 kompanie kawalerii. 15 batalionów piechoty pod wodzą Espenana ustawionych zostało w dwóch liniach. Kawaleria stanęła na obu skrzydłach, lewe skrzydło (13 kompanii) pod dowództwem La Ferte, prawym skrzydłem (15 kompanii) dowodzili książę d'Enghien oraz Gassion. W rezerwie dowodzone przez barona de Sirot stanęły 3 bataliony piechoty oraz 4 kompanie kawalerii. Dodatkowo pomiędzy obiema liniami piechoty książę ustawił od 6 do 10 000 muszkieterów. Armia hiszpańska liczyła 19 batalionów piechoty ustawionych w dwóch liniach (odpowiednio 10 i 9 batalionów). Kawaleria podobnie jak po stronie francuskiej rozlokowana została na obu skrzydłach. Prawą stroną (7 regimentów) dowodził Issemburg, lewą (12 regimentów) książę Alburqurque. W rezerwie stanęła kompania pod wodzą barona von Andre. W nocy 18 maja de Melo polecił muszkieterom wzmocnić lewą flankę francuską, którą uważał za najbardziej zagrożoną.
[edytuj] Bitwa
Obie armie uderzyły na siebie równocześnie. Po gwałtownej walce siłom francuskim udało się zadać olbrzymie straty Hiszpanom (7500 zabitych przy 4500 stratach po stronie francuskiej). Hiszpanie nie zamierzali jednak skapitulować i przez kilka godzin odpierali ataki Francuzów. W końcu księciowi d'Enghien udało się wynegocjować warunki kapitulacji hiszpańskiej do której doszło dnia 19 maja o godz. 10. Zwycięstwo francuskie pod Rocroi wzmocniło prestiż dynastii Conde oraz spadek wpływów hiszpańskich w Katalonii.
