Białaczka (medycyna)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Białaczka (łac. leukaemia) to nazwa grupy chorób nowotworowych układu krwiotwórczego. Nazwa historycznie wywodzi się od białawego koloru próbki krwi chorego na ostrą białaczkę.

Białaczka charakteryzuje się ilościowymi i jakościowymi zmianami leukocytów we krwi, szpiku i narządach wewnętrznych (śledzionie, węzłach chłonnych). Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet w proporcji 3:2.

Zmienione leukocyty powstają z komórek macierzystych w wyniku tzw. transformacji białaczkowej. Dochodzi do trwałych zmian cytokinetycznych, metabolicznych i antygenowych. Ich przyczyną może być kilka współdziałających ze sobą czynników, np. retrowirusy, predyspozycje osobnicze (geny), czynniki zewnętrzne np. promieniowanie jonizujące, środki chemiczne, zanieczyszczenie środowiska, zakażenia. Czynniki te ułatwiają transformację białaczkową lub osłabiają układ immunologiczny.

[edytuj] Podział białaczek

[edytuj] Objawy

nienaturalne osłabienie, ospałość i bladość
długotrwała infekcja z następującymi po sobie zapaleniami gardła, ucha, oskrzeli czy płuc, pomimo stosowania antybiotyków
gorączka niewiadomego pochodzenia
siniaki lub ciemnoczerwone wybroczyny, pojawiające się bez wyraźnych przyczyn
częste krwawienia z nosa
krwawienia dziąseł przy myciu zębów
utykanie albo niechęć do wstawania lub chodzenia z powodu bólu stawów i mięśni
powiększone węzły chłonne na karku, pod pachami i w pachwinach
skrócenie oddechu
bolesność uciskowa brzucha i płyn w jamie brzusznej

W większości przypadków objawy występują nagle, w ciągu dwóch tygodni, czasem jednak zdarza się, że trwa to dłużej. Rodzice często martwią się, że przeoczyli początek choroby, ale dokładne jego ustalenie jest niezwykle trudne.

[edytuj] Leczenie

Leczenie białaczki zależy w dużym stopniu od jej rodzaju, zaawansowania oraz stanu ogólnego osoby chorej. Ogólnie można je podzielić na leczenie radykalne, dążące do wyleczenia czyli wyeliminowania patologicznej populacji komórek z organizmu oraz leczenie paliatywne, mające opanować postęp choroby.

indukcja remisji - zredukowanie liczby komórek białaczkowych do liczby, z którą układ immunologiczny sobie poradzi, kontroluje ją.
- polichemioterapia
- prowadzenie 5-7 kuracji powtarzanych z przerwami
- podawanie leków dostosowanych do biorytmu komórek białaczkowych.
leczenie intensyfikacyjne - stosowanie kilku cykli polichemioterapii przy użyciu zwiększonych dawek leków w maksymalnie krótkim czasie.
podtrzymywanie remisji - ma na celu zapobieganie zwiększaniu liczby komórek białaczkowych utrzymywania ich w stanie podporządkowania układowi immunologicznemu:
- redukcja
- immunoterapia
leczenie wspomagające:
- zapobieganie i leczenie zakażeń
- leczenie skazy krwotocznej
- leczenie niedokrwistości
- właściwe odżywianie