Bernard Sychta
Z Wikipedii
Bernard Sychta (ur. 21 maja 1907 r. w Puzdrowie w powiecie kartuskim, zm. 25 listopada 1982 r. w Gdańsku). Ksiądz katolicki, działacz kaszubski, etnograf, językoznawca. Autor głośnego "Słownika gwary kaszubskiej na tle kultury ludowej".
Urodził się w wielodzietnej rodzinie kaszubskiej. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej wsi, a naukę kontynuował w Gdańsku i Wejherowie. Po maturze wstąpił do seminarium duchownego w Pelplinie i święcenia kapłańskie otrzymał w 1932 r. Przed wojną rozpoczął pracę jako kapelan w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Kocborowie, na przedmieściach Starogardu Gdańskiego. W czasie wojny ukrywał się przed hitlerowcami.
W 1947 r. obronił doktorat na Uniwersytecie Poznańskim na podstawie rozprawy: "Kultura materialna Borów Tucholskich", która jest dziś jedną z najważniejszych prac z zakresu etnografii kaszubskiej i kociewskiej.
W 1960 r. papież Jan XXIII przyznał mu tytuł "tajnego szambelana papieskiego". W 1964 r. został mianowany kanonikiem kapituły katedralnej w Chełmnie. Od 1969 r., za zgodą biskupa, poświęcił się całkowicie pracy naukowej.
Ks. Bernard Sychta znany jest przede wszystkim jako autor monumentalnego dzieła: "Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej", będącego pierwszym kompendium wiedzy na temat języka kaszubskiego. Słownik powstawał przez wiele lat działalności ks. Sychty i wydany został w latach 1967-76. Oprócz tego wydał o wiele skromniejszy "Słownik gwar kociewskich na tle kultury ludowej" (1980-85).
Był również autorem sztuk teatralnych, prac z zakresu psychiatrii, wykładowcą i artystą malarzem.
W 1981 r. Uniwersytet Gdański przyznał mu tytuł honoris causa.
