Aromaterapia
Z Wikipedii
Aromaterapia - termin ten stworzył chemik francuski Rene-Maurice Gatefosse, badacz olejków eterycznych, których właściwości opisał w książce pod tym właśnie tytułem.
Historycznie "aromaterapia" towarzyszyła człowiekowi od zarania, a najwcześniejsze wzmianki o używaniu zapachów pochodzą z czasów sumeryjskich (ok. 3000 p.n.e.) i dotyczą receptur mieszanek roślinnych. Wymieniane tam rośliny to między innymi tymianek i mirt.
Obecnie jest to dziedzina bardzo szybko się rozwijająca (szczególnie w Europie Zachodniej, Japonii i Stanach Zjednoczonych), będąca połączeniem medycyny naturalnej i zielarstwa. Polega na wprowadzeniu do organizmu pacjenta czynnych biologicznie substancji zapachowych z olejków eterycznych pochodzenia roślinnego. Uzyskuje się to poprzez układ oddechowy - inhalacje lub przez skórę - masaż, kąpiel lub kompresy.
Dzięki antyseptycznym właściwościom olejków eterycznych stosowanych w aromaterapii możliwe jest wspieranie terapii antybiotykowej. Zasadny więc wydaje się obserwowany rozwój badań nad tą metodą leczenia, powracającą do naturalnie rozwiniętych zmysłów człowieka - węchu, o których zapomniała cywilizacja.
Aromaterapia traktuje pacjenta jako integralną całość - podobnie jak medycyna Wschodu - jej zabiegi mają na celu poprawę ogólnej kondycji organizmu człowieka poprzez przywrócenie mu równowagi (homeostazy) i pobudzenie jego naturalnych sił odpornościowych. Likwidacja doraźnej dolegliwości miejscowej jest niejako produktem ubocznym kuracji.
[edytuj] Krytyka
Krytycy wyraźnie oddzielają stosowanie substancji znanych metodą wdychania od przypadkowego dobierania zapachów i pudzania nimi bliżej nieokreślonych energii. Krytyka aromaterapii dotyczy głównie bardziej ezoterycznego stosowania zapachów niż tylko jako kreatora nastrojów, lub metod wziewnych medycyny konwencjonalnej. Uważa się że jako działanie psychiczne zapachy pobudzają wspomnienia, lecz wpływ ten mogą mieć jedynie jako placebo. Istnieją badania porównawcze np. w Vancouver w 2000r. które wykazują że działanie aromaterapii nie jest większe niż działanie środków placebo. Wskazuje się także na niebezpieczeństwo zmiany wizji człowieka jako osoby, której dotyczą zjawiska z kręgu magicznego, ezoterycznego, czy wręcz okultystycznego.
