Antoni Julian Nowowiejski
Z Wikipedii
Antoni Julian Nowowiejski (ur. 11 lutego 1858 w Lubieniach k. Opatowa - zm. 28 maja 1941 w Działdowie) - polski duchowny katolicki, historyk, biskup płocki, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Studiował w Płocku i Petersburgu, w 1881 przyjął święcenia kapłańskie. Był profesorem i rektorem Seminarium Duchownego w Płocku, otrzymał godność kanonika płockiego, pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji. 12 czerwca 1908 został powołany na biskupa płockiego, 6 grudnia t.r. otrzymał sakrę biskupią, a ingres do katedry w Płocku odbył 10 stycznia 1909. W listopadzie 1930 został promowany na arcybiskupa ad personam, ze stolicą tytularną Silyum.
Jako zwierzchnik diecezji płockiej dokonał reformy administracyjnej, wiele uwagi poświęcał szkolnictwu katolickiemu (powołał do życia m.in. niższe seminarium), angażował się w działalność charytatywną w okresie I wojny światowej. Przeprowadził dwukrotnie synod diecezjalny (1927, 1938) i zainicjował diecezjalną Akcję Katolicką.
Był autorem prac z zakresu historii, liturgii, komparatystyki kościelnej. Zajmował się m.in. dziejami Płocka. Ogłosił publikację Wykład liturgii Kościoła katolickiego. Uniwersytet Warszawski nadał mu tytuł doktora honoris causa.
W 1940 został aresztowany przez Niemców, był więziony w obozie w Słupnie i Działdowie, gdzie zginął. 13 czerwca 1999 papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym.
| Poprzednik Apolinary Wnukowski |
 |
Biskup płocki 1908 - 1941 |
|
Następca Tadeusz Paweł Zakrzewski |
Źródła
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 8321113117, Warszawa 2000.
