Airco DH.5
Z Wikipedii
| Airco DH.5 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Wielka Brytania |
| Wytwórnia | Airco |
| Typ | myśliwsko-rozpoznawczy |
| Konstrukcja | dwupłatowiec konstrukcji drewnianej krytej płótnem |
| Załoga | 1 pilot |
| Historia | |
| Data oblotu | 1916 |
| Lata produkcji | 1916 - 1917 |
| Wycofanie ze służby | 1918 |
| Zachowane egzemplarze | około 550 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 × Le Rhône 9J, rotacyjny 9-cylindrowy |
| Moc | 110 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 7,82 m |
| Długość | 6,71 m |
| Wysokość | 2,78 m |
| Powierzchnia nośna | 19,70 m² |
| Masa | |
| Własna | 458 kg |
| Startowa | 677 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 167 km/h |
| Prędkość przelotowa | 148 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 285 m/min |
| Pułap | 4875 m |
| Zasięg | 700 km |
| Długotrwałość lotu | 2 h 45 min. |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 × karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 11,3 kg bomb |
|
| Użytkownicy | |
| AFC, RFC, RAF | |
Airco DH.5 — jednomiejscowy, dwupłatowy samolot myśliwski i rozpoznawczy z okresu I wojny światowej z silnikiem umieszczonym z przodu, o ramie prostej wykonanej z drewna i poszyciem z płótna i sklejki.
Skonstruowany przez Geoffreya de Havillanda - głównego konstruktora wytwórni Airco, DH.5 powstał jako następca myśliwca ze śmigłem pchającym Airco DH.2. Pojawienie się takiej konstrukcji umożliwiło opracowanie synchronizatora karabinu maszynowego umożliwiającego strzelanie przez płaszczyznę śmigła, a DH.5 był pierwszą brytyjską maszyną wyposażoną w to urządzenie. W DH.5 zastosowano synchronizator Constantinescu, a dla poprawienia widoczności z kabiny maszyna została zbudowana w taki sposób, że górny płat był cofnięty w porównaniu do dolnego, odsłaniając górną półsferę nad kabiną pilota. Chociaż nowy samolot miał lepsze parametry niż DH.2, to mimo wszystko ze względu na zbyt słaby silnik nie cieszył się popularnością wśród pilotów. Dobra widoczność z kabiny czyniła DH.5 znakomitą maszyną do ataków na cele naziemne, zwłaszcza na piechotę ukrytą w okopach i gniazda karabinów maszynowych, ale jego uzbrojenie w postaci tylko jednego karabinu maszynowego Vickers kalibru 7,7 mm było zbyt słabe.
W styczniu 1918 samoloty DH.5 zostały wycofane z frontu i przeznaczone do zadań szkoleniowych, natomiast ich miejsce zajęły znacznie doskonalsze maszyny RAF SE.5.
Użytkownikami samolotów Airco DH.5 były następujące formacje:
- Australian Flying Corps
- Royal Air Force
- Royal Flying Corps
| Samoloty myśliwskie | |
|
Airco DH.2 | Airco DH.5 | Bristol F.2B | Bristol M1C | Curtiss JN-4 | RAF FE.2b | RAF FE.8 | RAF SE.5 | Sopwith Camel | Sopwith Dolphin | Sopwith Pup | Sopwith Snipe | Sopwith Triplane | Vickers FB.5 | Vickers FB.9 | Vickers FB.12 |
|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
|
Airco DH.4 | Airco DH.9 | Armstrong-Whitworth FK.8 | Blackburn Kangaroo | HP O/100 | HP V/1500 | RAF BE.12 | RAF FE.2 | RAF RE.7 | RAF RE.8 | Sopwith Cuckoo | Vickers Vimy |
|
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |
|
Short 184 | Felixtowe F. 2A | Fairey Campania |
|
| Samoloty wielozadaniowe | Samoloty rozpoznawcze |
|
Avro 504 | Martinsyde G.100 | Sopwith 1½ Strutter | Sopwith Tabloid |
Bristol Scout | RAF BE.2 |
| Konstrukcje prototypowe | |
|
Armstrong-Whitworth FK.10 | Kennedy Giant | Sopwith Bulldog |
|
