Srinivasa Aaiyangar Ramanujan
Srinivasa Aaiyangar Ramanujan (22 december 1887 – 26 april 1920) was, hoewel volledig autodidact, een belangrijk wiskundige. Hij werd in Erode in India geboren en stierf in Madras.
Vanaf zijn tiende leerde hij zichzelf wiskunde. Volkomen geïsoleerd van de wiskundige wereld, leidde hij voor zichzelf 100 jaar westerse wiskunde af. Michio Kaku schrijft in zijn boek Hyperruimte dat de grote tragedie van zijn leven is geweest dat hij zoveel tijd heeft verspild aan het opnieuw ontdekken van bekende wiskunde. Hij slaagde voor geen enkel schoolexamen en kreeg een onbeduidend baantje in Madras. Van het karige loon kon hij zichzelf onderhouden en zich wijden aan zijn wiskundige passie.
In 1913 schreef hij brieven aan een drietal Engelse wiskundigen. Een van hen, Godfrey Harold Hardy, herkende zijn grote wiskundige talent en haalde hem naar Cambridge, waar hij een enorme hoeveelheid wiskundig werk produceerde. Hij bleef in Engeland tot 1919. Volgens Richard Askey, hoogleraar wiskunde in Wisconsin, die zijn "Lost Notebook" uit zijn laatste jaar van commentaar voorzag, produceerde hij in zijn laatste levensjaar evenveel als een groot wiskundige in zijn hele leven.
Een bezoek van G.H.Hardy waaruit de begaafdheid van Ramanujan bleek:
"Ik herinner me dat ik hem eens aan zijn ziekbed in Putney bezocht. Ik was met taxi Nr. 1729 gekomen. Het getal kwam mij tamelijk saai voor en ik merkte op dat ik hoopte dat het geen ongunstig voorteken was. 'Nee' was het antwoord van Ramanujan, het is een zeer interessant getal. Het is het kleinste getal dat op twee verschillende manieren als de som van twee derde machten kan worden uitgedrukt."
Hij liet een grote hoeveelheid ongeordend materiaal na met vele originele stellingen. Echter vanwege het gebrek aan een formele wiskundige opleiding, gaf hij meestal geen bewijzen bij zijn stellingen, hij beweerde dat de godin Namagiri hem in zijn dromen inspireerde. Pas tussen 1985 en 1997 werden zijn aantekeningen geordend en bewezen door Bruce C. Berndt en zijn medewerkers. In totaal heeft hij zo'n 4000 theorema's nagelaten.
Ramanujan had zijn leven lang last van een slechte gezondheid en stierf op 33 jarige leeftijd aan tuberculose.
De naar hem genoemde Ramanujan-functie is tegenwoordig van belang in de supersnaartheorie. Deze functie verklaart waarom er, als de supersnaartheorie waar is, er 10 of 26 dimensies moeten zijn.
Voor een overzicht van alle pagina's met betrekking tot India op Wikipedia zie India van A tot Z.
