Praxiteles
Praxiteles (Oud-Grieks: Πραξιτέλης / Praxitélês) (4e eeuw v. Chr.) is de naam van een der grootste en meest beroemde beeldhouwers van het Oude Griekenland. Zijn vader Cephisodotus was ook een verdienstelijk beeldhouwer. Hij verbleef bij voorkeur te Athene, waar de hetaere Phryne zijn geliefde was.
Praxiteles' hoogtepunt wordt door Plinius de Oudere gesteld in de 104e Olympiade (364-360). Hij vertolkte en belichaamde best de geest van de 4e eeuw v. Chr., zoals Phidias dat voor de 5e eeuw had gedaan. Zijn meesterschap schuilt in de gave het menselijk lichaam tot stralende schoonheid te boetseren. Praxiteles heeft ook afstand genomen van de eerbiedige schroom van een kunstenaar bij het uitbeelden van een godheid: harmonie, bevalligheid, een ongewone "losheid", maar daardoor ook een zekere weekheid en sensualiteit, kwam ervoor in de plaats. Literaire bronnen schrijven hem een groot aantal cultusbeelden en wijgeschenken toe, verspreid over geheel Griekenland. Hij werkte in brons en marmer, met een voorliefde voor het laatste.
Praxiteles' meest beroemde werken zijn:
- Hermes met de kleine Dionysus op de arm (de "Hermes van Praxiteles"), teruggevonden in de Hera-tempel van Olympia, en totnogtoe het enige gaaf gebleven origineel van een Griekse beeldhouwer...
- Aphrodite van Cnidus, het alom geprezen meesterwerk van vrouwelijke schoonheid, waarschijnlijk uit 360 v. Chr.
- Apollo Sauroktonos, het beeld van een Apollo die een hagedis (Grieks sauros) doodt
- een Eros, de god van de liefde.
 Aphrodite van Cnidus |
 Apollo Sauroktonos |
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Praxiteles op Wikimedia Commons. |
