Positieve psychologie
Positieve psychologie is een stroming binnen de psychologie die zich primair bezighoudt met de wetenschappelijke studie van het optimaal laten functioneren van mensen. De positieve psychologie zet zich daarmee af tegen de '"traditionele" psychologie, die primair gericht zou zijn op het ontdekken en genezen van psychische problemen als depressie, burn-out, enzovoort.
Hoewel deze claim strikt genomen onjuist is (er zijn tienduizenden psychologische studies verricht naar "positieve" fenomenen als betrokkenheid, coping, tevredenheid, zelfvertrouwen, leren, persoonlijke ontwikkeling en motivatie), lijkt de term momenteel zowel onder academische psychologen als leken sterk in opmars. De reden daarvoor is niet helemaal duidelijk. Eén mogelijke verklaring is dat de positieve psychologie sinds midden jaren '90 van de vorige eeuw bekende en zeer actieve pleitbezorgers heeft gevonden in de Amerikaanse psychologen Martin Seligman (bekend van het aangeleerde hulpeloosheid-fenomeen) en Mihaly Csiksentmihalyi (bekend van het begrip flow).
Of deze "nieuwe" stroming het gezicht van de psychologie daadwerkelijk zal veranderen is vooralsnog de vraag. Critici stellen wel dat de factoren die het optreden van negatieve psychologische verschijnselen bevorderen dezelfde zijn die het optreden van positieve verschijnselen verhinderen. Een teveel aan werkdruk leidt bijvoorbeeld tot de aanwezigheid van burn-out (een negatief verschijnsel), alsook tot de afwezigheid van engagement/betrokkenheid. Sommige concepten uit de positieve psychologie zijn dan ook direct te herleiden tot reeds bekende concepten uit de traditionele psychologie (bijvoorbeeld engagement -- vertrouwen in eigen kunnen, kracht, betrokkenheid -- is ontwikkeld als tegenpool van het burnout-concept -- geen vertrouwen hebben in eigen kunnen, vermoeidheid, afstand nemen van het werk). De toekomst zal dan ook moeten uitwijzen in hoeverre positieve psychologie oude wijn in nieuwe zakken is.
