Philippe d'Orléans (1838-1894)

Louis Philippe Albert d'Orléans (Tuilerieën, 24 augustus 1838 - Stowe House, 8 september 1894), Graaf van Parijs, was van 1850 tot 1873 als Lodewijk Filips II Orleanistisch en van 1883 tot 1894 als Filips VII Legitimistisch pretendent naar de troon van Frankrijk.

[bewerk] Leven

Philippe was de zoon van prins Ferdinand Filips van Orléans (1810-1842), de oudste zoon van koning Lodewijk Filips I. Zijn moeder was Helena van Mecklenburg-Schwerin, een dochter van erfgroothertog Frederik Lodewijk. Met de dood van zijn vader in 1842 werd hij troonopvolger en ontving hij de titel graaf van Parijs. In de Februarirevolutie van 1848 trad Lodewijk Filips af ten gunste van Philippe, maar ondanks pogingen van zijn moeder hem als koning aanvaard te krijgen, werd de republiek uitgeroepen. Met zijn moeder en zijn broer Robert week hij uit naar Eisenach en later naar Claremont.

De graaf van Parijs en zijn broer, de hertog van Chartres, gingen in 1861 met hun oom Frans, prins van Joinville, naar de Verenigde Staten en dienden in 1861-1862 onder George B. McClellan in de Amerikaanse Burgeroorlog. De broers keerden terug toen de Frans-Amerikaanse verhouding bekoelde vanwege de Franse inmenging in Mexico.

Het werd Philippe niet toegestaan deel te nemen aan de Frans-Duitse Oorlog, maar na de val van Napoleon III keerde hij terug naar Frankrijk, zonder evenwel in de openbaarheid te treden. In 1873 erkende hij de kinderloze Legitimistische pretendent Henri, graaf van Chambord als hoofd van het Huis Bourbon. Na diens dood zou Philippe hem opvolgen. Hij werd sinds 1883 inderdaad door de meeste Legitimisten als koning erkend, al hing een minderheid de Carlistische pretendent Juan, graaf van Montizón aan. Hij deed deed echter weinig om zijn aanspraak te verwezenlijken. Op het feest ter ere van het huwelijk tussen zijn dochter Amélie en de latere Karel I van Portugal in 1886 bleek hij echter zo populair dat de Franse overheid nog datzelfde jaar een wet aannam die troonpretendenten de toegang tot Frankrijk ontzegde. Hij trok zich terug naar Engeland en stierf in 1894. Zijn opvolger was zijn zoon Philippe.

[bewerk] Huwelijk en kinderen

Philippe huwde in 1864 te Kingston-on-Thames met zijn nicht Marie Isabelle d'Orléans (1848–1919), de dochter van zijn oom Anton, hertog van Montpensier. Uit het huwelijk werden acht kinderen geboren:

• Marie Amélie Louise Hélène (1865-1951), gehuwd met Karel I van Portugal
• Louis Philippe Robert (1869–1926), hertog van Orléans
• Hélène Louise Henriette (1871-1951), gehuwd met Emanuel Filibert, hertog van Aosta
• Charles (1875-1875)
• Isabelle Marie Laure Mercédès Ferdinande (1878-1961), gehuwd met Jean d'Orléans, hertog van Guise
• Jacques Marie Antoine Clément (1880-1881)
• Louise Françoise Marie Laure (1882-1958), gehuwd met Karel van Bourbon-Sicilië, grootmoeder van Juan Carlos I van Spanje
• François Philippe Marie Laurent (1884–1924), hertog van Montpensier

Voorganger: Lodewijk Filips I	Orleanistisch troonpretendent 1850-1873	Opvolger: Hendrik (V) (Legitimist)
Voorganger: Hendrik (V)	Legitimistisch troonpretendent 1883-1894	Opvolger: Filips (VIII)