Luchino Visconti
Luchino Visconti, hertog van Modrone, (2 november 1906 - 17 maart 1976) was een Italiaans schrijver en theater- en filmregisseur.
Hij werd geboren in Milaan als zoon van een rijke familie van adel. In de jaren '30 vertrok hij naar Parijs, waar hij zijn carrière als filmmaker begon als assistent-regisseur van Jean Renoir bij de films Toni en Une Partie de Campagne. Na een reis naar de Verenigde Staten, waarbij hij onder andere Hollywood bezocht, keerde hij terug naar Italië, waar hij in 1939 nogmaals als assistent-regisseur van Renoir werkte, ditmaal bij de film Tosca, waarvan de productie echter door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog gestaakt werd.
In 1943 schreef hij samen met Gianni Puccini, Antonio Pietrangeli en Giuseppe De Santis het script van de eerste film die hij zelf zou regisseren: Ossessione, dat door veel critici als de eerste neorealistische film wordt gezien. Na de Tweede Wereldoorlog bekeerde Visconti zich tot het marxisme, een opvallende keuze gezien zijn afkomst. In zijn tweede speelfilm, La Terra Trema, dat handelde over de uitbuiting van vissers in een Siciliaans kustplaatsje, is deze nieuwe ideologie al direct een belangrijk thema.
Hierna brak Visconti met het neorealisme, en maakte hij juist gestileerde, soms zelfs barokke, drama's en epieken, waarvan Le Notti Blanche, Il Gattopardo, The Damned en Death in Venice de bekendste zijn. In 1960 keerde hij nog één keer terug naar het neorealisme, met het veelgeprezen Rocco e i Suoi Fratelli. Terugkerende thema's in Visconti's film zijn moreel verval en strijd tussen de verschillende klassen, vaak tegen de achtergrond van een substantieel veranderende maatschappij.
Naast filmregisseur was Visconti ook een gevierd theaterregisseur; tussen 1946 en 1960 regisseerde hij vele opvoeringen van de Rina Morelli-Paolo Stoppa compagnie, vaak met Vittorio Gassmann. Tevens regisseerde hij diverse opera's, met name veel werken van Giuseppe Verdi, die goede kritieken kregen.
Hoewel hij er nooit openlijk over praatte, gold Visconti's homoseksualiteit als algemeen bekend, en verscheen hij vaak publiekelijk in het bijzijn van zijn vriend Udo Kier, en later Helmut Berger. Homoseksualiteit was ook een thema in sommige van zijn films, met name in Death in Venice en Ludwig, waarbij Berger in de laatstgenoemde de hoofdrol vertolkte. Luchino Visconti stierf op 69-jarige leeftijd in Rome.
[bewerk] Werken
Geregisseerde films: (selectie)
- Ossessione (1943)
- La Terra Trema (De Aarde Beeft, 1950)
- Bellissima (1951)
- Senso (1954)
- Le Notti Bianche (White Nights, 1957)
- Rocco e i Suoi Fratelli (Rocco and His Brothers, 1960)
- Il Gattopardo (De Tijgerkat, 1963)
- Vaghe Stelle dell'Orsa... (Sandra, 1965)
- Lo Straniero (The Stranger, 1967)
- The Damned (1969)
- Death in Venice (1971)
- Ludwig (Ludwig II, 1972)
- Conversation Piece (1974)
- L'Innocente (1976)
Geregisseerde theatervoorstellingen: (selectie)
- Antigone van Jean Anouilh (1945)
- Oreste van Vittorio Alfieri (1949)
- De Drie Zusters van Anton Tsjechov (1952)
- Medeia van Euripides (1953)
- L'Impresario di Smirne van Carlo Goldoni (1957)
- L'Arialda van Giovanni Testori (1960)
- De Kersentuin van Anton Tsjechov (1965)
- Egmont van Johann Wolfgang von Goethe (1967)
- La Monaca di Monza van Giovanni Testori (1967)
Geregisseerde operavoorstellingen: (selectie)
- La Traviata van Giuseppe Verdi (1955, 1963, 1967)
- Anna Bolena van Gaetano Donizetti (1957)
- Iphigénie en Tauride van Christoph Willibald Gluck (1957)
- Macbeth van Giuseppe Verdi (1958)
- Salomé van Richard Strauss (1961)
- Le Nozze di Figaro van Wolfgang Amadeus Mozart (1964)
- Il Trovatore van Giuseppe Verdi (1964)
- Falstaff van Giuseppe Verdi (1966)
- Manon Lescaut van Giacomo Puccini (1973)
