Lokale anesthesie
Lokale anesthesie is de meest gebruikte vorm van verdoving. Lokale anesthesie wordt gebruikt om pijngeleiding uit te schakelen met een lokaal anestheticum door de zenuwen rondom de te behandelen plek direct te verdoven. Pijnprikkels worden dan niet meer voortgeleid naar de hersenen en de pijngewaarwording is dan ook verdwenen. Vaak voegt men een vaatvernauwend middel toe (adrenaline). Dit middel remt plaatselijk de doorbloeding, waardoor het anestheticum minder snel in het bloed opgenomen wordt.
[bewerk] Preparaten
Veel gebruikte lokale anesthetica zijn bupivacaïne, lidocaïne, procaïne, mepivacaïne en ropivacaïne. Er zijn 2 hoofdgroepen lokaal anesthetica: de esters en de amides. De esters zoals procaïne en cocaïne worden nauwelijks meer gebruikt in verband met de hogere kans op allergische reacties. Cocaïne wordt nog wel toegepast in de keel- neus- en oorheelkunde vanwege de vaatvernauwing (met beperking van het bloedverlies bij neusoperaties). De amides worden praktisch ingedeeld in de kortwerkende: lidocaïne, prilocaïne en mepivacaïne en langwerkende. De langwerkende lokaal anesthetica zijn: bupivacaïne, levobupivacaïne en ropivacaïne.
