Lokaal anestheticum
Een lokaal anestheticum is een geneesmiddel of farmacon dat gebruikt wordt om de zenuwgeleiding tijdelijk te blokkeren. Bij een lage dosis wordt de sensorische zenuwgeleiding uitgeschakeld, en bij een hogere dosis ook de motorische. Dit noemt men lokale anesthesie.
Inhoud |
[bewerk] Werkingsmechanisme
Algemeen hebben lokale anesthetica een membraanstabiliserend effect. Het effect wordt verkregen door het verminderen van de membraanpermeabiliteit voor natriumionen, dit verhindert zodoende de voortgeleiding van actiepotentialen.
De gevoeligheid van zenuwvezels voor lokale anesthetica is vooral afhankelijk van hun dikte en de aanwezigheid van een myelineschede. De blokkering van zenuwen gebeurt dan ook in de volgende volgorde: eerst vallen pijn-, koude- en warmtegevoel uit, gevolgd door de tastzin, de viscerale- of ingewandspijn en tenslotte de motoriek (het aansturen van de skeletspieren).
[bewerk] Indicaties
Lokale anesthetica kennen een breed gamma aan indicaties. Zij kunnen als oppervlakte-anestheticum worden gebruikt om beschadigde huid of mucosa (slijmvlies) te verdoven. Infiltratief toegepast kunnen zij intradermaal en subcutaan alsook voor de verdoving van gewrichten en peesscheden worden gebruikt. Zij worden ook toegepast tijdens een epidurale of spinale anesthesie. Intraveneus worden zij onder plaatsing van een knelband gebruikt om een regionale anesthesie van een arm of een been te verkrijgen (verdoving volgens Bier).
[bewerk] Preparaten
Veel gebruikte lokale anesthetica zijn bupivacaïne, lidocaïne, procaïne, mepivacaïne en ropivacaïne.
