Junkers Ju 87

Junkers Ju 87

Rol:	Duikbommenwerper
Bemanning:	2
Varianten:	Ju 87A, Ju 87B, Ju 87C, Ju 87D, Ju 87E, Ju 87G, Ju 87H, Ju 87R, Ju 87K, Ju 87D-5/D-6
Stukprijs:	{{{Prijs}}}
Status
Eerste vlucht:	17 september 1935
Aantal gebouwd:	6328
Gebruik:	Duitsland (1936-1945) Bulgarije, Kroatië, Hongarije, Italië, Roemenië, Slowakije
Afmetingen
Lengte:	11,10 m
Hoogte:	3,9 m
Spanwijdte:	13,8 m
Vleugeloppervlak:	31,90 m²
Gewicht
Leeggewicht:	2760 kg
Brandstofgewicht:	{{{Brandstof}}} kg
Wapenlast:	{{{Wapengewicht}}} kg
Startgewicht:	kg
Max. gewicht:	4400 kg
Laadvermogen:	{{{Laadvermogen}}}
Krachtbron
Motor(en):	1× Junkers Jumo 211Da
Propeller(s):	{{{Propeller}}}
Stuwkracht:	{{{Stuwkracht}}} kN
Vermogen:	883 kW
Prestaties
Kruissnelheid:	{{{Kruissnelheid}}}
Topsnelheid:	(duikvlucht 600 km/u) 340 km/u
Klimsnelheid:	(naar 3000 m) 5,7 m/s
Vliegbereik:	{{{Bereik}}} km
Actieradius:	600 km
Dienstplafond:	8100 m
Bewapening
Boordgeschut:	2×7.92 mm MG 17 vóór 1×7.92 mm MG 15 achter
Ophangpunten:	{{{Ophangpunten}}}
Bommen:	1×500kg of 1×250kg en 4×50 kg
Raketten:

Stuka is de afkorting van het Duitse woord Sturzkampfflugzeug (duikbommenwerper) maar deze benaming werd meestal specifiek gebruikt om de tactische duikbommenwerper van het type Junkers Ju 87 van de Duitse Luftwaffe aan te geven. Het werd gebouwd door de firma Junkers.

Het idee om een dergelijk toestel te ontwikkelen ontstond toen Ernst Udet in september 1933 in de VS een demonstratie van Curtiss F8C tweedekkers (Helldivers) zag. Udet kocht er twee en liet ze naar Duitsland vervoeren waar hij ze demonstreerde aan het Ministerie van Luchtvaart.

In het begin van de Tweede Wereldoorlog boekte het toestel grote successen tegen onvoorbereide troepen en bereikte daarmee Duitse heerschappij in de lucht.

Voor de Luftwaffe leek het toestel te kunnen zorgen voor precisiebombardementen die, gemeten in geld, materiaal en mankracht, goedkoop te noemen was. Het was een vervangmiddel voor de artillerie en verleende uitstekend steun aan de infanterie. Hans-Ulrich Rudel teisterde de troepen van de Sovjet-Unie met dit toestel.

Het toestel was één van de meest gespecialiseerde ontwerpen die ooit in massaproductie is genomen. Het was onder meer voorzien van een raam in de vloer waardoor de piloot het doel kon zien, en uitgerust met luchtremmen die de duik zeer langzaam konden maken waardoor hij precies kon richten. Later werden er sirenes op het vliegtuig gemonteerd, die de bijnaam Jericho Sirenes kregen. Op het moment dat de Stuka een duikvlucht begon, begonnen de sirenes te loeien. Meestal joeg het geluid ervan de mensen beneden grote schrik aan, waardoor ze in hun paniek het verdedigende leger in de weg konden lopen.

Het type Junkers Ju 87B kon één bom van 500 kg meevoeren of één van 250 kg en vier van 50 kg. Het had een beperkte actieradius van 285 km. De kleine bomlading werd gecompenseerd door de korte afhandelingstijd op de basis waardoor sommige toestellen tot 6 vluchten per dag maakten. Nadeel van het toestel was de geringe snelheid waardoor het een makkelijk doel was voor vijandelijke vliegtuigen. Hier kwam nog bij dat het toestel ter verdediging alleen beschikte over een achterwaarts gericht machinegeweer, hetgeen in de praktijk een erg inefficiënte verdediging bleek te zijn. Hierdoor was het dan ook een gemakkelijke prooi voor geallieerde jagers. Aan het Oostfront kreeg de Stuka, voorzien van een kanon, een nieuwe functie als anti-tankwapen. Hier kreeg het toestel de naam "Flugzeug mit dem langen Stangen".

De Stuka-eenheden kregen veel aandacht van het Duitse propaganda-apparaat.