Jan van Genderen
Jan van Genderen (Goudriaan 13 april 1923 – Apeldoorn 23 maart 2004) was een Nederlandse predikant en theoloog. Hij was belijdend lid van de Christelijke Gereformeerde Kerken.
Hij studeerde te Apeldoorn en later in Utrecht, waar hij dogmageschiedenis als hoofdvak koos en promoveerde op een dissertatie over Herman Witsius. Na zijn studie in Apeldoorn werd hij predikant in Zutphen. Van 1954 tot 1993 was hij hoogleraar in de dogmatische vakken aan de Theologische Universiteit van de Christelijke Gereformeerde Kerken te Apeldoorn. Zijn bekendste boek is de 'Beknopte gereformeerde dogmatiek', dat hij samen met dr. W.H. Velema schreef.
[bewerk] Publicaties
- Confessie en theologie - Kampen 1975
- De continuïteit van geloof en kerk - Kampen 1977
- Verbond en verkiezing - Kampen 1983
- Gerechtigheid als geschenk. Gedachten over de rechtvaardiging door het geloof - Kampen 1988
- Beknopte Gereformeerde dogmatiek (met W.H. Velema) - Kampen 1992
- Naar de norm van het Woord - Kampen 1993
- De nieuwe hemel en de nieuwe aarde - Kampen 1994
- Orientatie in de dogmageschiedenis - Zoetermeer 1996
- Van doxa tot doxologie. In: Onthullende woorden. Opstellen aangeboden aan prof dr J. de Vuyst - Leiden 1997
- Brunner en de kerk. In: Om de Kerk. Opstellen aangeboden aan prof dr W. van 't Spijker - Leiden 1997
