Averroes
Averroes (Córdoba, Spanje 1126-Marrakesh, Marokko 1198) (Arabisch: ابن رشد; ook gespeld als Averroës of Averrhoës, uitspraak: ə-vĕr'ō-ēz') of Ibn Rushd (ĭb'ən rʊsht') was een Spaans-Arabische filosoof, jurist en arts. Hij heeft vooral bekendheid gekregen dankzij zijn commentaren op de werken van Aristoteles, die een sterke invloed op de middeleeuwse christelijke theologie uitoefenden.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Averroes kwam uit een familie van Maliki rechtsgeleerden; zijn grootvader Abdul-Walid Muhammad (overl. 1126) was de belangrijkste rechter van Córdoba onder de Almoraviden. Zijn vader, Abdul-Qasim Ahmad, nam dezelfde positie in tot de komst van de Almohaden-dynastie in 1146.
Ibn Tufail ("Abubacer" in het Westen) introduceerde Averroes aan het hof en aan Avenzoar (Ibn Zuhr), de grote moslimarts. Ze werden vrienden. In 1160 werd Averroes tot qadi van Sevilla benoemd. Daarna was hij in dienst van vele hoven, te Sevilla, Córdoba en in Marokko.
Hij schreef commentaren op de Griekse filosoof Aristoteles en een medische encyclopedie. Jacob Anatoli vertaalde zijn werken uit het Arabisch in het Hebreeuws in de jaren na 1200.
Zijn belangrijkste filosofisch werk was Tahafut at-Tahafut, "Verwarring van de Verwarring", waarin hij commentaar leverde op de werken van Hamid Al-Ghazali die "Tahafut al falasifa", "Verwarring der filosofie" heeft geschreven, waarin Al-Ghazali commentaar had geleverd op filosofie.
Na de golf van fanatisme in Andalusië aan het eind van de twaalfde eeuw werd Averroes verbannen naar een geïsoleerde plaats dichtbij Cordoba. Veel van zijn werken in de logica en metafysica zijn permanent verloren gegaan als gevolg van censuur.
[bewerk] Filosofie
Averroes probeerde het systeem van Aristoteles met de leer van de islam in overeenstemming te brengen. Volgens Averroes is er geen conflict tussen godsdienst en filosofie. Hij was van mening dat men de waarheid op twee verschillende manieren kan bereiken, door middel van filosofie of godsdienst. Hij geloofde onder meer in de eeuwigheid van het heelal.
De filosofische en religieuze stroming die Averroes' gedachten koestert, wordt averroïsme genoemd.
[bewerk] Betekenis
Averroes is het beroemdst door zijn vertalingen en commentaren op de werken van Aristoteles, die in het Westen nauwelijks of niet meer voorhanden waren. Voor 1150 waren er slechts een paar vertaalde werken van Aristoteles in Latijns Europa beschikbaar. Dankzij de Latijnse vertalingen van werken van Aristoteles in de 12e eeuw kreeg het Westen hem terug.
Het werk van Averroes aangaande Aristoteles overspant bijna drie decennia. Hij schreef commentaren op bijna al het werk van Aristoteles behalve diens Politica. De Hebreeuwse vertalingen van zijn werk hadden ook een duurzame invloed op de joodse filosofie. De ideeën van Averroes werden geassimileerd door Siger van Brabant en anderen (vooral aan de universiteit van Parijs) binnen de christelijke scholastieke traditie die gedeeltelijk op de logica van Aristoteles was gebaseerd. Thomas van Aquino werd door sommige ideeën van Averroës beïnvloed (en zette zich als gevolg daarvan tegen hem af wat onder andere blijkt uit zijn traktaat: "De unitate intellectus contra Averroistas "). Met name in zijn Summa contra gentiles blijkt dat Thomas bekend was met Averroes' werken.
