Hyperion (satelles)
E Vicipaedia
Patefactio | |
---|---|
Inventa a | Bond, Bond & Lassell |
Inventa | a.d. XVI Kal. Oct., 1848 |
Proprietates orbitales | |
Semi-maior axis | 1.481.009 km |
Eccentricitas | 0,1230061 [1] |
Periodus orbitalis | 21,27661 d |
Inclinatio | 0,43° (ad Saturni circulum aequinoctialem)[2] |
Satelles planetae | Saturni |
Proprietates physicae | |
Diametrus media | 266 km |
Massa | 5,686×1018 kg |
Densitas media | 0,6 g/cm3 [3] |
Gravitas in superficie | 0,041 m/s2 |
Rotationis periodus | chaotica |
Inclinatio axialis | variabilis |
Albedo | 0,25 |
Atmosphaera | nulla |
[recensere] de satellite ipsa
Hyperionis forma non est globus, sed irregularis. Diametri sunt 330 km vel 260 km vel 215 km. Praeterea Hyperion irregulariter circum se ipsum rotat. Inde relictum alicuius maioris corporis caelestis esse putatur quod post collisionem vacillare coepit.
[recensere] de nomine
Hyperion (-onis, acc: Hyperiona m) in mythologia antiqua filius Vrani et Gaiae est cuius uxor Theia liberique Sol, Luna Auroraque sunt.
Systema solare nostrum |
Sol planetae: Mercurius | Venus | Tellus (Terra) | Mars | Iuppiter | Saturnus | Uranus | Neptunus |
planetulae: Ceres | Pluto | Eris corpora alia: Luna | Asteroidae | Planetoidae zonae Kuiperi |
Vide etiam corpora astronomica atque systematis solaris indicem corporum redactum secundum radium vel massam. |