Dygðasiðfræði
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Dygðasiðfræði er einn þriggja helstu strauma í siðfræði. Í grófum dráttum má segja að dygðasiðfræðin leggi áherslu á siðferðilegt hlutverk dygða og skapgerðar, andstætt skyldusiðfræði, sem leggur áherslur á skyldur, og leikslokasiðfræði, þar sem áherslan er á afleiðingar athafna. Rætur dygðasiðfræðinnar má rekja til Forn-Grikkja, einkum Platons og Aristótelesar (saga dygðasiðfræðinnar í kínverskri heimspeki er óháð vestrænni heimspekihefð).
Nútímadygðasiðfræði þarf ekki nauðsynlega að vera „ný-artistótelísk“ en flestar dygðasiðfræðikenningar nútímans eru það þó að verulegu leyti. Sjálft hugtakið dygð (eða ágæti) er yfirleitt skilið að mestu leyti aristótelískum skilningi og yfirleitt er áhersla á farsæld (evdæmónía) sem endanlegt markmið.
Efnisyfirlit |
[breyta] Dygðasiðfræðingar
[breyta] Í fornöld
[breyta] Í nútímanum
- G.E.M. Anscombe
- Philippa Foot
- Alasdair MacIntyre
- Rosalind Hursthouse
[breyta] Tenglar
- Á Stanford Encyclopedia of Philosophy:
- „Virtue Ethics“ eftir Rosalind Hursthouse
- „Moral Character“ eftir Marcia Homiak.
- Á The Internet Encyclopedia of Philosophy:
