ق (سوره)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوره ق سوره ۵۰ از قرآن است و ۴۵ آیه دارد.
سوره ق
به نام خداوند بخشنده مهربان
ق، سوگند به قرآن مجيد (كه قيامت و رستاخيز حق است)! (1)
آنها تعجب كردند كه پيامبرى انذارگر از ميان خودشان آمده; و كافران گفتند: «اين چيز عجيبى است! (2)
آيا هنگامى كه مرديم و خاك شديم (دوباره به زندگى بازمىگرديم)؟! اين بازگشتى بعيد است!; سذللّه (3)
ولى ما مىدانيم آنچه را زمين از بدن آنها مىكاهد; و نزد ما كتابى است كه همه چيز در آن محفوظ است! (4)
آنها حق را هنگامى كه به سراغشان آمد تكذيب كردند; از اين رو پيوسته در كار پراكنده خود متحيرند! (5)
آيا آنان به آسمان بالاى سرشان نگاه نكردند كه چگونه ما آن را بنا كردهايم، و چگونه آن را (بوسيله ستارگان) زينت بخشيدهايم و هيچ شكاف و شكستى در آن نيست؟! (6)
و زمين را گسترش داديم و در آن كوههائى عظيم و استوار افكنديم و از هر نوع گياه بهجتانگيز در آن رويانديم، (7)
تا وسيله بينايى و يادآورى براى هر بنده توبه كارى باشد! (8)
و از آسمان، آبى پربركت نازل كرديم، و بوسيله آن باغها و دانههايى را كه درو مىكند رويانديم، (9)
و نخلهاى بلندقامت كه ميوههاى متراكم دارند; (10)
همه اينها براى روزىبخشيدن به بندگان است و بوسيله باران سرزمين مرده را زنده كرديم; (آرى) زندهشدن مردگان نيز همين گونه است! (11)
پيش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس» ( قومى كه در يمامه زندگى مىكردند و پيامبرى به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پيامبرانشان را) تكذيب كردند، (12)
و همچنين قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (13)
و «اصحاب الايكه» ( قوم شعيب) و قوم تبع (كه در سرزمين يمن زندگى مىكردند)، هر يك از آنها فرستادگان الهى را تكذيب كردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق يافت! (14)
آيا ما از آفرينش نخستين عاجز مانديم (كه قادر بر آفرينش رستاخيز نباشيم)؟! ولى آنها (با اين همه دلايل روشن) باز در آفرينش جديد ترديد دارند! (15)
ما انسان را آفريديم و وسوسههاى نفس او را مىدانيم، و ما به او از رگ قلبش نزديكتريم! (16)
(به خاطر بياوريد) هنگامى را كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسانند اعمال او را دريافت مىدارند; (17)
انسان هيچ سخنى را بر زبان نمىآورد مگر اينكه همان دم، فرشتهاى مراقب و آماده براى انجام ماموريت (و ضبط آن) است! (18)
و سرانجام، سكرات (و بيخودى در آستانه) مرگ بحق فرامىرسد (و به انسان گفته مىشود:) اين همان چيزى است كه تو از آن مىگريختى! (19)
و در «صور» دميده مىشود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناك است! (20)
هر انسانى وارد محشر مىگردد در حالى كه همراه او حركت دهنده و گواهى است! (21)
(به او خطاب مىشود:) تو از اين صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو كنار زديم، و امروز چشمت كاملا تيزبين است! (22)
فرشته همنشين او مىگويد: «اين نامه اعمال اوست كه نزد من حاضر و آماده است!» (23)
(خداوند فرمان مىدهد:) هر كافر متكبر لجوج را در جهنم افكنيد! (24)
آن كسى كه به شدت مانع خير و متجاوز و در شك و ترديد است (حتى ديگران را به ترديد مى افكند); (25)
همان كسى كه معبود ديگرى با خدا قرار داده، (آرى) او را در عذاب شديد بيفكنيد! (26)
و همنشينش (از شياطين) مىگويد: «پروردگارا! من او را به طغيان وانداشتم، لكن او خود در گمراهى دور و درازى بود!» (27)
(خداوند) مىگويد: «نزد من جدال و مخاصمه نكنيد; من پيشتر به شما هشدار دادهام (و اتمام حجت كردهام)! (28)
سخن من تغيير ناپذير است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم كرد!» (29)
(به خاطر بياوريد) روزى را كه به جهنم مىگوييم: «آيا پر شدهاى؟» و او مىگويد: «آيا افزون بر اين هم هست؟!» (30)
(در آن روز) بهشت را به پرهيزگاران نزديك مىكنند، و فاصلهاى از آنان ندارد! (31)
اين چيزى است كه به شما وعده داده مىشود، و براى كسانى است كه بسوى خدا بازمىگردند و پيمانها و احكام او را حفظ مىكنند، (32)
آن كس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (33)
(به آنان گفته مىشود:) بسلامت وارد بهشت شويد، امروز روز جاودانگى است! (34)
هر چه بخواهند در آنجا براى آنها هست، و نزد ما نعمتهاى بيشترى است (كه به فكر هيچ كس نمىرسد)! (35)
چه بسيار اقوامى را كه پيش از آنها هلاك كرديم، اقوامى كه از آنان قويتر بودند و شهرها (و كشورها) را گشودند; آيا راه فرارى (از عذاب الهى) وجود دارد! (36)
در اين تذكرى است براى آن كس كه عقل دارد، يا گوش دل فرادهد در حالى كه حاضر باشد! (37)
ما آسمانها و زمين و آنچه را در ميان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفريديم، و هيچ گونه رنج و سختى به ما نرسيد! (با اين حال چگونه زندهكردن مردگان براى ما مشكل است؟!) (38)
در برابر آنچه آنها مىگويند شكيبا باش، و پيش از طلوع آفتاب و پيش از غروب تسبيح و حمد پروردگارت را بجا آور، (39)
و در بخشى از شب او را تسبيح كن، و بعد از سجدهها! (40)
و گوش فرا ده و منتظر روزى باش كه منادى از مكانى نزديك ندا مىدهد، (41)
روزى كه همگان صيحه رستاخيز را بحق مىشنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (42)
ماييم كه زنده مىكنيم و مىميرانيم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (43)
روزى كه زمين به سرعت از روى آنها شكافته مىشود و (از قبرها) خارج مىگردند; و اين جمع كردن براى ما آسان است! (44)
ما به آنچه آنها مىگويند آگاهتريم، و تو مامور به اجبار آنها (به ايمان) نيستى; پس بوسيله قرآن، كسانى را كه از عذاب من مىترسند متذكر ساز (وظيفه تو همين است)! (45)
