قمر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوره قمر سوره ۵۴ از قرآن است و ۵۵ آیه دارد.
سوره القمر
به نام خداوند بخشنده مهربان
قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت! (1)
و هرگاه نشانه و معجزهاى را ببينند روى گردانده، مىگويند: «اين سحرى مستمر است»! (2)
آنها (آيات خدا را) تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند; و هر امرى قرارگاهى دارد! (3)
به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا و امتهاى پيشين) به آنان رسيده است! (4)
اين آيات، حكمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افراد لجوج) فايده نمىدهد! (5)
بنابر اين از آنها روى بگردان، و روزى را به ياد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناكى دعوت مىكند (دعوت به حساب اعمال)! (6)
آنان در حالى كه چشمهايشان از شدت وحشت به زير افتاده، همچون ملخهاى پراكنده از قبرها خارج مىشوند، (7)
در حالى كه (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى اين دعوت كننده گردن مىكشند; كافران مىگويند: «امروز روز سخت و دردناكى است!» (8)
پيش از آنها قوم نوح تكذيب كردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند: «او ديوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)
او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شدهام، انتقام مرا از آنها بگير!» (10)
در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پىدرپى گشوديم; (11)
و زمين را شكافتيم و چشمههاى زيادى بيرون فرستاديم; و اين دو آب به اندازه مقدر با هم درآميختند (و درياى وحشتناكى شد)! (12)
و او را بر مركبى از الواح و ميخهايى ساخته شده سوار كرديم; (13)
مركبى كه زير نظر ما حركت مىكرد! اين كيفرى بود براى كسانى كه (به او) كافر شده بودند! (14)
ما اين ماجرا را بعنوان نشانهاى در ميان امتها باقى گذارديم; آيا كسى هست كه پند گيرد؟! (15)
(اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (16)
ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (17)
قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند; پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (18)
ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم... (19)
كه مردم را همچون تنههاى نخل ريشهكن شده از جا برمىكند! (20)
پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (21)
ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود! (22)
طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تكذيب كردند، (23)
و گفتند: «آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود! (24)
آيا از ميان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است! (25)
ولى فردا مىفهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است! (26)
ما «ناقه» را براى آزمايش آنها مىفرستيم; در انتظار پايان كار آنان باش و صبر كن! (27)
و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يك روز سهم ناقه، و يك روز براى آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند! (28)
آنها يكى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را)پى كرد! (29)
پس (بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (30)
ما فقط يك صيحه ( صاعقه عظيم) بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگى بصورت گياه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپايان (در آغل) جمعآورى مىكند! (31)
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (32)
قوم لوط انذارها(ى پىدرپى پيامبرشان) را تكذيب كردند; (33)
ما بر آنها تندبادى كه ريگها را به حركت درمىآورد فرستاديم (و همه را هلاك كرديم)، جز خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان داديم! (34)
اين نعمتى بود از ناحيه ما; اين گونه هر كسى را كه شكر كند پاداش مىدهيم! (35)
او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شك داشتند! (36)
آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاى مرا! (37)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پايدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)
(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاى مرا! (39)
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (40)
و (همچنين) انذارها و هشدارها (يكى پس از ديگرى) به سراغ آل فرعون آمد، (41)
اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا! (42)
آيا كفار شما بهتر از آنانند يا براى شما اماننامهاى در كتب آسمانى نازل شده است؟! (43)
يا مىگويند: «ما جماعتى متحد و نيرومند و پيروزيم»؟! (44)
(ولى بدانند) كه بزودى جمعشان شكست مىخورد و پا به فرارمىگذارند! (45)
(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است! (46)
مجرمان در گمراهى و شعلههاى آتشند، (47)
در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده مىشوند (و به آنها گفته مىشود:) بچشيد آتش دوزخ را! (48)
البته ما هر چيز را به اندازه آفريديم! (49)
و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن! (50)
ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم; آيا كسى هست كه پند گيرد؟! (51)
و هر كارى را انجام دادند در نامههاى اعمالشان ثبت است، (52)
و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است. (53)
يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند، (54)
در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر! (55)
