سید عبدالله بهبهانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آیت‌الله سید عبدالله بهبهانی (متولد ۱۲۵۶ هجری قمری - مقتول 8 رجب ۱۳۲۸ هجری قمری) از مجتهدان شیعه و از آزادی‌خواهان و رهبران جنبش مشروطه ایران.
او در نجف زاده شد. پدر او سیداسماعیل از روحانیان تهران بود. اجداد آنان از بحرین به بهبهان کوچیده بودند و به بهبهانی معروف بودند.
سیدعبدالله در نجف نزد شیخ مرتضی انصاری و دیگران تحصیل کرد و درجه اجتهاد گرفت. در ۱۲۹۵ هجری قمری به تهران آمد و به جای پدر به امور دینی و اجتماعی پرداخت. در جریان جنبش مشروطه به سید محمد طباطبائی پیوست و با عین‌الدوله به مخالفت پرداخت. در تحصن مشروطه‌خواهان در حضرت عبدالعظیم و سپس قم شرکت داشت.
پس از توپ بستن مجلس دستگیر شد و به عراق تبعید گردید. پس از فتح تهران بازگشت و با استقبال مردم و مشروطه‌خواهان روبرو شد.
در جمعه ۸ رجب ۱۳۲۸ در منزل خود به دست سه نفر کشته شد. کسروی قاتل او را از دسته حیدرعمواوغلی می‌داند که "به دستور تقی‌زاده" این کار را کرد.
وی در نجف اشرف دفن شد.
[ویرایش] منابع
یوسفی اشکوری، حسن، مقاله بهبهانی، سید عبدالله، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
