ستوان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سُتوان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش به کسی ستوان گفته می‌شود که فرمانده یک دسته باشد. دسته از یگان‌های ارتشی است که معمولاً ۳۰ تا ۴۰ نفر تشکیل شده است. در مرحله ستوانی نیز امکان ارتقاء وجود دارد و به این منظور درجات ستوان یکمی و ستوان دومی نیز داده می‌شود. ستوان نخستین درجه از درجه‌های افسری است.
خود واژه ستوان یا استوان در فارسی به معنی محکم و قابل اعتماد و موثق است. تلفظ این واژه در پارسی‌میانه اُستیگان بوده است.
پیش از دوره رضاشاه به ستوان "نایب" می‌گفتند.
 سردوشی ستوان سوم |
 سردوشی ستوان دوم |
 سردوشی ستوان یکم |
[ویرایش] منبع
"واژه‌های نو فرهنگستان ایران تا پایان سال ۱۳۱۸، تهران، نشر ابن سینا ۱۳۱۹.
[ویرایش] جستارهای وابسته
| درجات و القاب نظامی ایران |  |
|||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نیروی زمینی | ||||||||
|
||||||||
