استودان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در متن این مقاله یا بخش از هیچ منبعی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید.

اَستودان به معنی جایگاه نگهداری استخوان، چاه یا گودال یا شکافی است در کنار دخمه یا برج خاموشی، دور از دسترس جانوران، که استخوان‌های مردگان را در آن می‌ریزند. این رسم، یکی از رسوم زرتشتیان است و بازمانده استودان‌های کهن را می‌توان در شوشتر، نقش رستم و استان یزد، ایران مشاهده کرد. واژه استودان از دو بخش اَستو- (استخوان) و -دان (جایگاه) درست شده است.

تاریخچه دین زرتشت
عناوین مربوط به مزدیسنا
زرتشت \| گشتاسب \| مزداپرستی در دوره هخامنشی \| مزداپرستی در دوره اشکانی \| مزداپرستی در دوره ساسانی \| تاریخ زرتشتیان پس از اسلام \| پارسیان هند \| زرتشتیان ایران
مفاهیم
اهورامزدا \| اهریمن \| امشاسپندان \| سوشیانت \| زروان \| فرجام‌شناسی \| هوم \| آتش‌های مقدس \| مغ \| گئوش‌اورورن \| دیوها \| اردویسور اناهید \| فروهر
افراد مهم
زرتشت \| گشتاسب \| کرتیر \| تنسر \| موبدان \| ابراهیم پورداوود \| بابک خرمدین \| فرهنگ مهر \| منوچهرجی جاماسپ‌آسانا
آیین‌ها و اماکن مقدس
جشن‌ها \| گاهنبار \| سدره‌پوشی \| آیین‌های طهارت \| درون \| برسم \| کستی \| ور \| گاهشماری زرتشتی \| کعبه زرتشت \| آتشکده‌ها \|استودان \| برج خاموشان \| چک‌چک
نوشته‌های دینی
گاهان \| اوستا \| خرده‌اوستا \| بندهشن \| دینکرد \| زادسپرم \| شایست نشایست \| زند \| پازند \| مینوی خرد \| اردویرافنامه \| دادستان دینی \| آفرینگان \| سی‌روزه \| نیایش‌ها \| ماتیکان گجستک ابالیش \| ادبیات پهلوی \| اوستاشناسی