احمد ابن حنبل
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| اصول دین |
| اصول خاص تشیع |
| فروع دین |
| فروع تشیع |
| منابع اسلامی |
| شخصیت‌ها |
|
محمد |
| مذهب‌ها |
| مذاهب فقهی |
| مذاهب کلامی |
| علوم اسلامی |
| تاریخ اسلام |
|
زندگانی محمد |
| جغرافیای اسلام |
|
مکه • مدینه |
احمد ابن حنبل (۱۶۴ ــ ۲۴۱) چهار مین امام از ائمه اهل سنت بود. نام کامل وی احمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن اسد بن ادریس بن عبدالله الشیبانی المروزی البغدادی و کنیه‌اش «ابو عبدالرحمان» است. وی در سال ۱۶۴ هجری قمری در شهر «السلام» در بغداد به دنیا آمد. او به ترتیب زیر، چهارمین امام از أئمة اهل سنت بود.
- ابوحنیفه نعمان بن ثابت
- مالک ابن انس
- محمد ادریس شافعی
- احمد ابن حنبل
پیروان احمد ابن حنبل به حنبلی مشهورند.
[ویرایش] تألیفات
- المسند.
- التفسیر.
- الناسخ.
- المنسوخ.
- حدیث شعبه.
- المقدم والمؤخر فی القرآن.
- جوابات القرآن.
- المناسک الکبیر.
- المناسک الصغیر.
- المصدر.
- کتاب السنة.
- کتاب الورع.
- کتاب مسائل الامام احمد.
- رسالة الرد علی الجهمیة.
[ویرایش] منبع
- کتاب: «الأئمة الأربعة» نوشته: الدکتور مصطفی الشکعة.
- ترجمه: محمد محمدیان کوخِردی.
