آبدره
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آبدَره یا فیورد شاخابه باریک و ژرفی از دریا است که در خشکی پیش رفته باشد. آبدره معمولاً دارای دیواره‌های پرشیب و تندی است. این دیواره‌ها در پی زیر آب رفتن دامنه‌های کوه‌ها یا ادامه فرسایش یخچالی زیاد و عمیق شدن یک دره ساحلی تشکیل یافته است.
پدیده آبدره در کرانه‌های نروژ بسیار دیده می‌شود. واژه انگلیسی برای آبدره یعنی fjord هم از زبان نروژی آمده است.
آبدره‌ها معمولاً در نقاطی دیده می‌شوند که یخگیری‌های کهن یا امروزه به درون رویه دریا کشیده شده باشند. آبدره زمانی تشکیل می‌شود که یک یخچال طبیعی به دریا رسیده و آب شود. یخچال‌ها معمولاً دره‌های U شکل ویژه خود را برمی‌کنند. این آب شدن یخچال، دره‌ای پرشیب و باریک برجا میگذارد که آب دریا در آن می‌ریزد. این ریزش دریاچه‌ای ژرف و باریک پدید می‌آورد (گاه تا ژرفای ۱۳۰۰ م) که به دریا پیوند دارد.
یخرفت پایانه ای، که از سوی یخچال به پایین دره رانده می‌شود در دهانه آبدره در زیر آب برجا می‌ماند. این روند باعث می‌گردد تا آب در گلوگاه یک آبدره نسبت به پشت گلوگاه آن کم ژرفاتر باشد.
[ویرایش] منابع
- جعفری، عباس: فرهنگ بزرگ گیتاشناسی، تهران، چاپ دوم 1372. (اصطلاح آبدره نیز از این منبع گرفته شده).
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
