Συζήτηση:Συμβούλιο της Επικρατείας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με τη Βικιπαιδεία (γράφω στη Wikipedia με το username Yannismarou) και δυστυχώς το μάτι μου έπεσε στο άρθρο για το ΣτΕ. Και λέω, δυστυχώς, γιατί το άρθρο είναι, πρώτον, ελλιπές και δεύτερον απαράδεκτο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να συγγράφω, ταυτόχρονα, και στην ελληνική και στην αγγλική Wikipedia. Σύντομα, θα δημοσιεύσω σχετικό άρθρο για το ΣτΕ στη Wikipedia. Όποιος ασχολείται με τη συγγραφή του ελληνικού άρθρου καλό θα ήταν να πάρει μια ιδέα. Ακόμη καλύτερα θα ήταν να αναθεωρήσει αμέσως το άρθρο, συμβουλευόμενος ένα εγχειρίδιο διοικητικού δίκαίου (Σπηλιωτόπουλου, Δαγτόγλου κλπ.). Δεν είναι δύνατον να γράφετε ότι "το Στε είναι ένα δικαστήριο κτλ. κτλ." Το ΣτΕ δεν είναι ένα δικαστήριο, είναι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο! Και μόνο αυτή η έκφραση είναι πέρα για πέρα λάθος! Ποιος θα μπει στη Βικιπαιδεία να τη συμβουλευθεί, όταν άρθρα σημαντικά, όπως αυτό για το ΣτΕ, παρουσιάζει τέτοια έλλιψη επιμέλειας! Ξαναγράψτε το άμεσως! Και αν προλάβω, θα προσπαθήσω να συνεισφέρω και εγώ. --Yannismarou Αθήνα, 25 Μαρτίου 2006 (16.00 UTC)
Κάποια χοντρά λάθη τα διόρθωσα, θέλει ακόμα δουλειά--Αρχίδαμος 18:12, 10 Μαΐου 2006 (UTC)
Πολύ καλή δουλειά Templar52. Τι εννοείς ότι τα 3 τελευταία χρόνια έγιναν οι αποφάσεις δεσμευτικές; Δεσμευτικές ήταν πάντα και είνα σίγουρα παλιά η διάταξη που θεμελιώνει την ποινική ευθύνη υπαλλήλου που δε συμμορφώνεται με απόφαση δικαστηρίου--Αρχίδαμος 17:17, 11 Μαΐου 2006 (UTC)
- Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς δεν ήταν! Για να καταφύγει κάποιος στο Συμβούλιο της Επικρατείας θα πρέπει προηγουμένως να εξαντλήσει (και να εξαντληθεί ο ίδιος!) του δικαιώματος της τριπλής προσφυγής σε Διοικητικό Εφετείο ως συνέχεια του επίσης τριπλού δικαιώματος του Δημοσίου (Οργάνου, Υπηρεσίας) να μην ενδώσει στις απόφασεις αυτών και να εμμένει στη προτέρα απόφαση ("για την διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος" και περισσότερο οικονομικού) σύμφωνα πάντα με εμπιστευτική εγκύκλιο του Υπ. Οικ. (του γνωστού ως Υπουργείου Οικονομικών -για τον λαό, ή Υπουργείου Οικοσίτων -για τους Πολιτικούς), προς όλες τις δημόσιες Υπηρεσίες, έστω και αν τα έξοδα των προσφυγών καταλογίζονταν σε βάρος του δημοσίου. Συνεπώς τότε και μόνο μετά αυτών παρέχεται το δικαίωμα προσφυγής στο ΣτΕ. Και βεβαίως ο συνολικός χρόνος δεν είναι 5 αλλά πέραν των 9 ετών! Σήμερα όμως που άνοιξε ο δρόμος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του οποίου οι αποφάσεις συνοδεύονται με οικονομική αποζημίωση στη κάθε δικαίωση προσφυγής τρέχουν όλοι οι "γύφτοι" να διορθώσουν τη νομοθεσία για να μας πείσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι είναι αφενός μεν ....δημοκράτες (περισσότερο από τους προηγούμενους), αφετέρου δε και ... περιστερές της ηθικής τάξης (λευκότερες των προηγουμένων)! Και χωρίς να εξετάζονται εδώ όλες εκείνες οι περιπτώσεις των αναδρομικών αποζημειώσεων.
Σε ποιούς τελικά θεωρήθηκε εμπόδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας απ΄ αρχής, ας το κρίνει ο κάθε αναγνώστης από την ιστορία της ίδρυσης του Ανώτατου αυτού Δικαστηρίου!--Templar52 22:01, 11 Μαΐου 2006 (UTC)
- Πρώτα από όλα, αυτά που λέει ο Templar52 είναι σε μεγάλο βαθμό νομικά έωλα:
- Οι αποφάσεις του ΣτΕ ήταν ανέκαθεν δεσμευτικές.
- Δεν είναι ανάγκη για όλες τις υποθέσεις να προσφύγεις πρώτα στο ΔιοικΠρωτ ή Εφετείο. Σε πολλές κατηγορίες υποθέσεων ο πολίτης προσφεύγει απευθείας στο ΣτΕ.
- Το ΣτΕ παρέχει συχνά προσωρινή δικαστική προστασία μέσς αναστολής εκτέλεσης της διοικ. πράξης και πριν από την έκδοση της τελικής απόφασης.
- Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, πίστεψε με, κατά κανόνα αργεί πιο πολύ από το ΣτΕ. Και αλήθεια σε ποιο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναφέρεσαι; Αυτό των Βρυξελλών της ΕΕ ή του Στρασβούργου του Συμβουλίου της Ευρώπης; Γιατί στο πρώτο ο Ευρωπαίος πολίτης σπάνια μπορεί να προσφύγει απευθείας.--Yannismarou 09:24, 10 Σεπτεμβρίου 2006 (UTC)
