Αργυρούπολη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αργυρούπολη

Γεωγραφικό Διαμέρισμα	Στερεά Ελλάδα
Περιφέρεια	Αττική
Νομός	Αττικής
Αρ. Δημ. Διαμερισμάτων	0
Επίσημος πληθυσμός	45.000 2001
Έκταση	0,00 km²
Ταχυδρομικός κωδικός	16451
Τηλεφωνικός Κωδικός	210
Δήμαρχος	Ευσταθιάδης Δημήτριος
Δικτυακός τόπος	http://www.argyroupoli.gr

Η Αργυρούπολη είναι σήμερα προαστιακός δήμος νοτιοανατολικά της Αθήνας στις νότιες παρειφές του Υμηττού. Συνορεύει με τους δήμους της Γλυφάδας, του Ελληνικού και της Ηλιούπολης. Χωροταξικά η πόλη έχει αναπτυχθεί νοτιο-ανατολικά της Αθήνας και σε παράλληλη διάταξη με τη λεωφόρο Βουλιαγμένης.

[Επεξεργασία] Ιστορικό ανάπτυξης

Ιδρύθηκε από Πόντιους πρόσφυγες μετά απο τον διωγμό που υπέστησαν από τους Τούρκους, αλλά και την ανταλλαγή πληθυσμών, απο την Αργυρούπολη Πόντου στη Μικρά Ασία, που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα από το 1918 - 1926.
Στην αρχή οι Πόντιοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στο συνοικισμό Σκοπευτηρίου Καλλιθέας. Το 1925 ιδρύεται στη Καλλιθέα συματείο "Η Πρόοδος" με κύριο μέλημα την αποκατάσταση των Αργυρουπολιτών με πρόεδρο τον Κυριάκο Ευσταθιάδη.
Την περίοδο 1926 - 1928 39 οικογένειες των Αργυρουπολιτών εγκαταστάθηκαν στη περιοχή Τράχωνες σε μια έκταση 300 στρεμμάτων ιδιοκτησίας Μαρίνου Γερουλάνου που απολλοτριώθηκε επί Πρωθυπουργίας Αλέξανδρου Ζαΐμη και Υπ. Κοινωνικής Πρόνοιας Μιχ. Κύρκου και βάσει της ανταλλάξιμης περιουσίας που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ του 1927. Η περιοχή αυτή τότε χαρακτηριζόταν "εξορία του Αδάμ" αν αναλογισθεί κανείς ότι δεν υπήρχε η σημερινή λεωφόρος Βουλιαγμένης, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε τηλέφωνο, τα δε πλησιέστερα σημεία επικοινωνίας ήταν το Παλαιό Φάληρο και ο Άγιος Ιωάννης. Έτσι οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι πάλεψαν με πολλές δυσκολίες και ελλείψεις, που όμως με την εργατικότητα, υπομονή και επιμονή που τους διέκρινε λάξεψαν βράχους άνοιξαν πηγάδια σε αρκετό βάθος και έκτισαν τα πρώτα πλήθινα σπίτια τους.
Το 1932 κτίζεται ο πρώτος ναός η Αγία Βαρβάρα πολιούχος και μητρόπολη σήμερα της πόλης. Ένα χρόνο μετά το 1933 κτίζεται με προσωπική εργασία των κατοίκων το πρώτο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο.
Το 1937 - 1938 γίνεται η αρχική διάνοιξη του καρόδρομου του Πρίγκιπα Πέτρου που έφθανε όμως μέχρι βόρεια της Γλυφάδας και που ονομάσθηκε λεωφόρος Βουλιαγμένης (επί του στόχου κατάληξης παρότι δεν έφθασε ποτέ στη Βουλιαγμένη), έργο που όμως έδωσε άλλη πνοή στον νεοσύστατο οικισμό.
Το 1940 (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος) λόγω της γειτνίασης με το αεροδρόμιο, η περιοχή βομβαρδίζεται και οι κάτοικοι γνωρίζουν δεύτερη προσφυγιά. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 αρχίζει η επανεγκατάσταση των κατοίκων με κύριο μέλημα την απόσπασή τους από την Κοινότητα του Καλαμακίου. Πέντε χρόνια μετά στις 29 Ιουλίου 1949 δημοσιεύεται η ίδρυση της Κοινότητας Αργυρούπολης που αριθμούσε 425 κατοίκους με προσωρινό πρόεδρο τον Τ. Ζιώγα. Το 1951 εκλέγεται πρώτος αιρετός Πρόεδρος ο Κυρ. Ευσταθιάδης. Τον ίδιο χρόνο τοποθετείται και η πρώτη τηλεφωνική σύνδεση στο Σταθμό Χωροφυλακής για να ακολουθήσει μέχρι το 1953 η σύνδεση όλων των οικιών. Το 1952 έγινε και ο ηλεκροφωτισμός.
Τη περίοδο αυτή 1951 - 1955 τρεις οικοδομικοί συνεταιρισμοί (Παλαιών Πολεμιστών, Ηλεκτρουπόλεως και Αλεξιουπόλεως) με 3.500 οικόπεδα ιδιοκτησίας Κ. Νάστου εντάσσονται στο σχέδιο πόλης. Το 1954 οι κάτοικοι προμηθευόμενοι οι ίδιοι χαλύβδινους σωλήνες από την Γαλλία εγκαθιστούν το κοινοτικό δίκτυο ύδρευσης. Έτσι μέσα σε 8 χρόνια από της ίδρυσης της κοινότητας ο πληθυσμός δεκαπλασιάζεται από 425 σε 4.025 (1957) και η περιοχή πλέον από αγροτική χαρακτηρίζεται αστική.
Το 1972 η Κοινότητα Αργυρούπολης ανακηρύχθηκε σε Δήμο με πρώτο Δήμαρχο τον Δημήτρη Αποστόλου. Ακολούθησαν οι Δημήτρης Ευσταθιάδης (πρώτος αιρετός 1975-1994), Χαρ. Σαραφίδης (1995-2002) και Ιωάννης Τσαπαρλής (2002 - 2006. Στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2006, ο Δημήτρης Ευσταθιάδης -πρώτος αιρετός δήμαρχος της πόλεως- επανεξελέγη στο δημαρχιακό θώκο.

[Επεξεργασία] Ο Δήμος σήμερα

Ο Δήμος Αργυρούπολης έχει χαρακτηρισθεί (λόγω της χωροταξικής του διάταξης) Δήμος πιλότος και πρωτοποριακός για πολλά έργα υποδομής όπως σε Δημοτικές επιχειρήσεις, 3 κλειστά γυμναστήρια, 1 κολυμβητήριο, αποχετευτικά δίκτυα, υγειονομικές υπηρεσίες, ιδιόκτητα σχολεία, πλατείες και παιδικές χαρές, Δημοτικό Ωδείο, εκθεσιακό κέντρο,εφαρμογές ευρωπαϊκών προγραμμάτων κ.ά.
Τα προβλήματα του Δήμου συνοψίζονται στην έλλειψη χώρων πρασίνου καθώς και στην ηχορύπανση που προκαλείται από την διέλευση των αυτοκινήτων με υψηλές ταχύτητες στην λεωφόρο Βουλιαγμένης. Σήμερα ο Δήμος αριθμεί περίπου 45.000 κατοίκους.