Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αμπου Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους τρομοκράτες, φερόμενος ως αρχηγός της αραβικής τρομοκρατικής οργάνωσης "Αλ Κάιντα" στο Ιράκ.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Γενικά
Ο Αλ Ζαρκάουι που το πραγματικό του όνομα ήταν Αχμέντ Φαλίντ Αλ Καλαΐγιε, από μικροεγκληματίας στη πατρίδα του Ιορδανία εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο σκιώδη εφιάλτη των ΗΠΑ αλλά και των Αράβων Σιϊτών κυρίως του Ιράκ μετά τη σύλληψη του Προέδρου Σαντάμ. Όπως δηλώνεται εκ του ονόματός του, (κατ΄ αραβική κατάληξη «ούι»), είχε γεννηθεί στη φτωχή βιομηχανική πόλη Ζάρκα της Ιορδανίας το 1967. Στον άκρατο τυχοδιωκτισμό του το 1989 βρέθηκε να συμμετέχει στα πεδία μαχών του Αφγανιστάν σχεδόν στο χρόνο της αποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων. Έτσι τρία χρόνια μετά (1992) επιστρέφει στη γενέτειρα πατρίδα του όπου και προσχώρησε σε μια εξτρεμιστική ισλαμική ομάδα, αιτία εκ της οποίας τον επόμενο χρόνο σε «κατ΄ οίκο έρευνα» της αστυνομίας συνελήφθηκε και φυλακίσθηκε όταν διαπιστώθηκε ότι είχε υπό κατοχή του ελαφρύ και βαρύ οπλισμό (όπλα, τυφέκια οπλοβομβίδες μέχρι και βόμβες), ευρωπαϊκής και αμερικανικής κατασκευής, ισχυριζόμενος ο ίδιος ότι τα είχε βρει στο δρόμο. Μια δικαιολογία που είχε αναγκάσει τον δικηγόρο του να δηλώσει αργότερα: «Δεν μου είχε δώσει και την εντύπωση ότι ήταν έξυπνος άνθρωπος».
Γεγονός πάντως υπήρξε, ανεξάρτητα της μόρφωσής του, ότι μέσα στη φυλακή αναδείχθηκε σε αρχηγική παρουσία, πιθανώς από τον φόβο που ενέπνεε. Το 1999 στη γενική αμνηστία που δόθηκε από τον Βασιλέα της Ιορδανίας αποφυλακίσθηκε και τον επόμενο χρόνο (κατά πληροφορίες των Αμερικανών πρακτόρων) πήγε στο Αφγανιστάν όπου και δημιούργησε στρατόπεδο εκπαίδευσης ισλαμικών οπαδών της Τζιχάντ.
[Επεξεργασία] Κύρια δράση
Η Αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 φαίνεται τελικά πως έδωσε στον σουνίτη Ζαρκάουι την ευκαιρία που περίμενε προκειμένου να αναδειχθεί σε ηγετική φυσιογνωμία του Ιερού Πολέμου. Με έκδηλη την αιμοχαρή μανία του οργάνωσε τις μεγαλύτερες και περισσότερες βομβιστικές επιθέσεις, και απαγωγές, κατά Αμερικανικών και συμμαχικών τους στόχων, (στρατιωτών και εγκαταστάσεων), αλλά και σιϊτικών στόχων με αποκορύφωση την υιοθέτηση της προπαγανδιστικής ανατριχιαστικής προβολής της εκτέλεσης δι΄ αποκεφαλισμού κυρίως των ξένων ομήρων, σκορπίζοντας έτσι στη διεθνή κοινή γνώμη τη φρίκη των επιχειρήσεων αυτών της Αλ Κάιντα, που βεβαίως εκτελεστές ήταν οι οργανωμένοι σ΄ αυτήν οπαδοί του «Μάρτυρες του Αλλάχ».
[Επεξεργασία] Θάνατος
-«Εξουδετερώσαμε τον Ζαρκάουι». Με τη πρόταση αυτή στις 8 Ιουνίου 2006 ο νέος Πρωθυπουργός του Ιράκ Νούρι Μαλίκ ανακοίνωσε στον Ιρακινό λαό τον θάνατο του 39χρονου Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι χαρακτηρίζοντάς τον ως Αρχηγό της Αλ Κάιντα και αδίστακτο ισλαμιστή τρομοκράτη που δρούσε στο σπαρασσόμενο Ιράκ. Ταυτόχρονα ο Διοικητής των Αμερικανικών και συμμαχικών τους δυνάμεων, στο Ιράκ, στρατηγός Τζορτζ Κέισι έδινε λεπτομερείς πληροφορίες περί του τρόπου οργάνωσης και της από αέρος και ξηράς δράσης όταν στις 16.15 (ώρα Ελλάδος) της Τετάρτης (7 Ιουνίου 2006) βομβαρδίστηκε με όπλα ακριβείας το σπίτι που είχε εντοπιστεί μέσα σε πυκνό φοινικόδασος κοντά στη πόλη Μπακούμπα, ΒΑ. της Βαγδάτης.
Από τα συντρίμμια του σπιτιού εκείνου ανασύρθηκαν οκτώ πτώματα μεταξύ των οποίων, εκ της ταυτοποίησης - εξέτασης δακτυλικών αποτυπωμάτων και άλλων στοιχείων αναγνωρίσθηκε το πτώμα του Ζαρκάουι που είχε επικηρυχθεί από τις ΗΠΑ με το ποσόν των 25 εκατομμυρίων δολαρίων (ισόποσο με την επικήρυξη του Οσάμα Μπιν Λάντεν).
[Επεξεργασία] Διεθνής γνώμη
Ο θάνατος του Ζαρκάουι χαιρετίστηκε τόσο εντός του Ιράκ όσο και διεθνώς. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ στη συμπτωματικά μηνιαία συνέντευξη τύπου δήλωσε: «Ο θάνατος του Ζαρκάουι είναι ένα κτύπημα κατά της Αλ Κάιντα...». Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους αναφέρθηκε χαρακτηρίζοντας σχετικά: «Σημαντική επιτυχία στο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, που στερεί από την ιδεολογία του τρόμου έναν από τους ποιό ορατούς και επιθετικούς ηγέτες της».
Και όμως ο γενικότερος τόνος των δηλώσεων αυτών όπως και άλλων δεν ήταν (ακόμη και εντός του Ιράκ) τόσο θριαμβευτικός. Από τη μία οι ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί για υποχώρηση της εξέγερσης μετά τη σύλληψη του Σαντάμ που διαψεύσθηκαν κατηγορηματικά και από την άλλη οι φόβοι για συνέχιση της βίας από περισσότερους οπαδούς ανερχόμενους ηγέτες είναι έκδηλοι. Ίσως ο θάνατος του Ζαρκάουι να πρόσφερε μόνο τη σημαντική και όλως απαραίτητη ενίσχυση του ηθικού της νέας Κυβέρνησης του Ιράκ.
