Pablo Neruda
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Pablo Neruda (Parral, 12. juli 1904. - Santiago de Chile, 23. septembar 1973.), čileanski je pjesnik, pravim imenom Ricardo Eliezer Neftalí Reyes Basoalto.
Kao diplomat proveo je više godina u Madridu gdje se sprijateljio s Lorcom i drugim španskim pjesnicima te pristupio antifašističkom pokretu, zbog čega je u svojoj domovini bio proganjan. U početku piše pretežno ljubavnu liriku, a kasnije prelazi na društveno i politički angažiranu poeziju koja govori protiv ratnih strahota i ustaje u odbranu potlačenih.
Objavio je 19 zbirki poezije, od kojih su značajnije "Španija u srcu" (1937, opisuje strahote građanskog rata) i "Sveopći spjev" (1950, epopeja o američkim narodima).
Godine 1971. dodijeljena mu je Nobelova nagrada za književnost.
Nedovršeni biografski članak o Pablo Neruda treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.
1951: Lagerkvist | 1952: Mauriac | 1953: Churchill | 1954: Hemingway | 1955: Laxness | 1956: Jiménez | 1957: Camus | 1958: Pasternak | 1959: Quasimodo | 1960: Perse | 1961: Andrić | 1962: Steinbeck | 1963: Seferis | 1964: Sartre | 1965: Sholokhov | 1966: Agnon, Sachs | 1967: Asturias | 1968: Kawabata | 1969: Beckett | 1970: Solženicin | 1971: Neruda | 1972: Böll | 1973: White | 1974: Johnson, Martinson | 1975: Montale |