Sorbet
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
'n Sorbet (afgelei van die Persies-Arabiese woord sjerbet, wat eintlik "bevrore water" beteken, en die Franse sorbet) is 'n ysgereg wat van vrugtesap, vrugtepuree, suiker, suikerstroop en geurstowwe (waaronder ook alkoholiese dranke soos wyn, vonkelwyn en likeur, waarby laasgenoemde graag gebruik word om die smaak van vrugte te verfyn) en soms eierwit gemaak word, maar in teenstelling met roomys geen melkbestanddele soos melk of room en ook geen eiers bevat nie.
Ten einde 'n romerige massa te verkry en die vorming van yskristalle te vermy, moet 'n sorbet, terwyl dit vries, steeds geroer word.
Sorbets word volgens die Franse tradisie gewoonlik as 'n verfrissing tussen twee gange van 'n dinee bedien. Daarnaas is sorbets ook geskik om as 'n aperitief te dien, met byvoorbeeld groen tee as hoofbestanddeel.
[wysig] Geskiedenis
Volgens oorlewerings het die Romeinse keiser Nero in die 1ste eeu die sorbet uitgevind; lopers het in dié tyd met sneeu gevulde emmers uit die Alpe oor die Via Appia (Appiaanse grootpad) na die keiserlike bankethal in Rome gebring. Die sneeu is vervolgens met heuning en wyn vermeng en as nagereg bedien. Sorbets is ook al duisende jare lank 'n gewilde nagereg in die Sjinese kookkuns, waarby sneeu met vrugtesap en vrugtepuree vermeng is.
Die tradisie van bevrore nageregte is deur Katharina van Medici in 1533 ook in Frankryk ingevoer, toe sy haar geboorteland Italië verlaat het om met die hertog van Orléans (en latere koning Hendrik II van Frankryk) te trou. Teen die einde van die 17de eeu het Paryse straatverkopers sorbets aangebied, en die resep het ook al in ander Europese lande gewild geraak.
[wysig] Sjerbet
Alhoewel die woord sjerbet dikwels as 'n sinoniem vir sorbet gebruik word, verwys dit in die Europese kulinêre literatuur nou oorwegend na die Amerikaanse sorbet, wat in teenstelling met die Europese variasie wél melk, karringmelk of room mag bevat.
