Motî:fouyî 1
Èn årtike di Wikipedia.
fouyî 1 (codjowaedje) [v.s.c.] u si fouyî [v.pr.] kimincî a-z aveur des foyes (tot djåzant d' èn åbe k' esteut disfouyî, di l' ivier). On dit eto: fouyter. F. se couvrir de feuilles.
| foye 2 [f.n.] fouytåjhe. Dins on moes, cwand on serè al foye, on n' voerè pus les djibîs (ramexhné pa L. Mahin). On dit eto: foyaedje. F. feuillaison.
| fouyaedje [o.n.]
1. coxhlaedje. F. feuillage.
2. fouytåjhe. On dit eto: foye. F. feuillaison.
Disfondowes: fouyèdje, fouyadje, fouyâdje, foyèdje, foyadje, foyâdje.
| fouya [o.n.] fouyaedje fouyaedje Po k' èn åbe soeye foirt et åyaxhe on bon fouya, i lyi fåt po cmincî des felès raecenes (dins l' Moxhon d' Ônea). El moxhon a fwait s' nike dins les fouyas (F. Deprêtre et N. Nopère) Les coxheas sont wårnis; les fouyas seront vetes (A. Flesch). Nos dvéns afroyî ene pî-sinte dins les bouxhons et les fouyas (J.F. Brackman). Il aveut veu on gros pemî planté å mitan do monde, avou des fouyas ki balént disk' a tere et tot plin d' puns (W. Bal). F. branchage, frondaison.
Etimolodjeye: cawete -a (rizultat do viebe).
Omonimeye :
- avou "fouyî" : fouyî (naxhî).
- avou "foye" : foye (d' åbe, di papî).
Omonimeye coinrece :
