Zapłodnienie in vitro
Z Wikipedii
Zapłodnienie in vitro, zapłodnienie pozaustrojowe - pozaustrojowa metoda pokonywania niektórych przyczyn niepłodności (zarówno kobiet, jak i mężczyzn), poprzez doprowadzenie do zapłodnienia komórki jajowej w warunkach laboratoryjnych, poza ciałem kobiety. Stosuje się różne techniki, np. zapłodnienie pozaustrojowe komórki jajowej w płynie zawierającym plemniki, jednak standardem w technikach zapłodnienia in vitro jest metoda ICSI (intracytoplasmic sperm injection, docytoplazmatyczne podanie plemnika), polegająca na wprowadzeniu do komórki jajowej pojedynczego plemnika przy użyciu specjalnych igieł, mikromanipulatorów i mikroskopu. Obecnie oprócz metody ICSI stosuje się również nową metodę IMSI (intracytoplasmic morphologically selected sperm injection, docytoplazmatyczne podanie wyselekcjonowanych morfologicznie plemników), polegającą na selekcji komórek plemnikowych przed przystąpieniem do procedury zapłodnienia in vitro. Bez względu na metodę zapłodnienia, po kilku dniach hodowli zarodek umieszcza się w macicy. Obecnie na całym świecie techniki wspomaganego rozrodu staraja się osiagnąć jak największą skuteczność w uzyskaniu nie tylko ciąż biologicznych ale też tzw. wskaźnika "take home baby". Najlepsze światowe kliniki uzyskują skuteczność w wysokości 30-40%.
Z metodami wspomaganego rozrodu wiąże się również możliwość diagnozowania chorób genetycznych zarodka przed jego podaniem do macicy, bądź badanie genetyczne komórki jajowej przed zapłodnieniem. Umożliwia to diagnostyka preimplantacyjna.
Pierwszego zapłodnienia in vitro w Polsce dokonał prof. Kliniki Ginekologii AM w Białymstoku - Marian Szamatowicz w 1987 r.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Artykuł z Gazety Wyborczej o zapłodnieniu In vitro
- Strona z tekstami przeciwników zapłodnienia In vitro
