Wiersz sylabotoniczny
Z Wikipedii
Wiersz sylabotoniczny - rodzaj wiersza realizujący zasady regularnego systemu wersyfikacyjnego zwanego sylabotonizmem.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
[edytuj] Cechy charakterystyczne
- stała liczba sylab w wersach - ścisła regularność
- jednakowa liczba sylab akcentowanych w wersie i ich stałe umiejscowienie - stały rozkład akcentów
- ten sam rytm
- podstawową jednostką miary rytmicznej jest tu stopa metryczna - najmniejsza jednostka rytmiczna, składająca się z 2, 3 lub 4 sylab, spośród których jedna jest akcentowana
Ten rodzaj wiersza jest wobec tego bardziej zrytmizowany niż wiersz sylabiczny.
[edytuj] Rodzaje głównych stóp metrycznych w polskiej wersyfikacji
' - -
' - -
' - - -
' - - -
'
- - -
- peon III
'
- - - -
[edytuj] Historia
Pojawił się już pod koniec XVIII wieku, typowy stał się dla romantycznej liryki XIX wieku, obecny najczęściej w krótkich utworach lirycznych, zwłaszcza w pieśniach stylizowanych na pieśni ludowe.
[edytuj] Przykłady w poezji
Rodzaj ten pojawia się w poezji m.in.:
- W. Pola (Pożegnanie)
- T. Lenartowicza
- M. Konopnickiej
- A. Asnyka (Ulewa)
- K. Przerwy-Tetmajera (Melodia mgieł nocnych)
- B. Leśmiana (Dziewczyna)
[edytuj] Przykłady wierszy
[edytuj] Wiersz trocheiczny (Wincenty Pol, Pieśń o ziemi naszej)
A czy znasz ty, bracie młody, ' ' ' ' - - - - - - - - Twoje ziemie, twoje wody? ' ' ' ' - - - - - - - - Z czego słyną, kędy giną, ' ' ' ' - - - - - - - - W jakim kraju i dunaju? ' ' ' ' - - - - - - - -
[edytuj] Wiersz amfibrachiczny (Adam Mickiewicz, Kołysanka duchów nocnych z III części Dziadów)
Puch czarny, puch miękki pod głowę podłożmy, ' ' ' ' - - - - - - - - - - - - Śpiewajmy, a cicho - nie trwożmy, nie trwożmy. ' ' ' ' - - - - - - - - - - - -
