Wicekról
Z Wikipedii
Wicekról (hiszp. virrey, ang. viceroy) - urzędnik królewski, sprawujący władzę nad danym terytorium w imieniu swojego władcy.
[edytuj] Wicekrólestwa Hiszpanii
W Hiszpanii władcy mianowali wicekrólów Aragonii, Walencji, Katalonii, Sardynii, Sycylii, Neapolu i w latach 1580-1640 Portugalii. W koloniach hiszpańskich powołano wicekróla Nowej Hiszpanii (1525), wicekróla Peru (1544), wicekróla Nowej Granady (1717) i La Platy (1776).
[edytuj] w Wielkiej Brytanii
Od 20 października 1774 brytyjskich generalnych gubernatorów Indii nazywano nieformalnie wicekrólami.