Władysław z Gielniowa
Z Wikipedii
Władysław z Gielniowa (Ładysław z Gielniowa) (ok. 1440-1505), kapłan, poeta średniowieczny, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Spis treści |
[edytuj] Życie
Urodził się w ubogiej mieszczańskiej rodzinie ok. 1440 r. w Gielniowie pod Przysuchą, na chrzcie otrzymał imię Marcin Jan. Gdy skończył szkółkę parafialną w 1462 wstąpił na Akademię Krakowską jednak jeszcze tego samego roku porzucił studia i wstąpił do zakonu obserwantów (odłam franciszkanów zwanych również bernardynami) przyjmując tam imię zakonne Ładysław.
W latach 1486-1487 był egzaminatorem w sprawie cudów za przyczyną bł. Szymona z Lipnicy. W latach 1487-1490 i 1496-1499 był przełożonym prowincji polskich obserwantów i brał udział w kapitułach generalnych w 1490 r. w Urbino, a w 1498 r. w Mediolanie. Założył dwa domy zakonne w Skępem i w Połocku.
Odznaczał się duchem pokuty (często pościł, nosił włosiennicę itp.). Odznaczał się nabożeństwem do męki Jezusa Chrystusa - szczególnie biczowania, oraz Najświętszej Marii Panny i św. Anny. Był jednym z pierwszych, którzy wprowadzili język polski do nabożeństw kościelnych.
W ostatnich latach życia pozwolono mu zostać gwardianem i kaznodzieją w zakonie w Warszawie. Będąc tam zaprzyjaźnił się i został duchowym doradcą księżnej mazowieckiej Anny.
W czasie kazania w Wielki Piątek zasłabł, przeniesiono go do infirmerii a 4 maja 1505 r. zmarł.
[edytuj] Twórczość
Pisał w języku łacińskim dla współbraci i polskim dla ludu (kazania i pieśni)
[edytuj] Utwory w języku łacińskim:
- Serve Dei Simon - antyfona i epitafium na cześć bł. Szymona z Lipnicy
- autobiograficzny wiersz o wstąpieniu do zakonu
- modlitwa do św. Brygidy
- wierszowany wykaz kar pokutnych
- pieśń do Matki Bożej na czas zarazy
- poemat oparty na biblijnej Pieśni nad pieśniami.
[edytuj] Utwory w języku polskim:
- Żołtarz Jezusów - pieśń pasyjna o 15 (potem 27) czterowersowych zwrotkach składających się z parzyście rymowanych trzynastozgłoskowców
- pieśń na Boże Narodzenie Augustus kiedy krolował,
- Jasne Krystowo oblicze pieśń nawiązuje do legendy o obliczu Chrystusa odbitym w cudowny sposób na chuście świętej Weroniki,
- Jezu, Zbawicielu ludzski - pieśń-modlitwa do Jezusa o siedem darów Ducha Świętego
- Anna, niewiasta niepłodna - pieśń o tematyce maryjnej
- Już się anjeli wiesielą - pieśń o tematyce maryjnej
- O Jezu Nazareński o królu żydowski - modlitwa antytatarska
Przypisuje mu się autorstwo:
- Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny
- Godzinki ku czci św. Anny
[edytuj] Kult
Do jego grobu przychodzili ludzie, by się modlić i wypraszać łaski. 13 kwietnia 1572 uroczyście przeniesiono relikwie Ładysława od kościoła na ołtarz w obecności nuncjusza papieskiego kardynała Franciszka Commendone i króla Zygmunta Augusta. W średniowieczu było to równoznaczne z kanonizacją, ponieważ jednak Stolica Apostolska zmieniła warunki znacznieje zaostrzając bernardyni rozpoczęli starania o jego beatyfikację. Dopiero papież Benedykt XIV wydał 11 lutego 1750 r. dekret beatyfikacyjny. Uroczystości połączono z trzechsetną rocznicą pobytu bernardynów w Polsce i odbyły się 1753 r.
W 1759 r. papież Klemens XIII ogłosił błogosławionego patronem Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Papież Jan XXIII 19 grudnia 1962 r. ogłosił go głównym patronem Warszawy (po reformie kalendarza kościelnego w 1974 r. jest drugorzędnym patronem miasta).
Wspomnienie liturgiczne przypada 25 września.
Od roku 1630 w kościele zakonnym św. Anny w Warszawie znajduje się kaplica błogosławionego Władysława. W 1864 r. nastąpiła kasata klasztoru, opiekę nad kościołem i relikwiami przejęli księża diecezjalni. 10 VIII 1959 skradziono relikwiarz z trumienką, których nie odnaleziono do tej pory. W roku 1966 Katedra Krakowska podarowała kościołowi św. Anny relikwie ramienia błogosławionego.
Został jako jeden z dwóch Polaków, obok Ojca Wawrzyńca z Oćmawy, wymieniony w książce o mediach i jasnowidzach Ludwika Szczepańskiego, jako osoba obdarzona darem lewitacji.
