Tabloid
Z Wikipedii
The Guardian - format broadsheet
Le Monde - format "berliner"
Daily Mail - tabloid
The Times - format "kompaktowy".
Berliner Zeitung i Neues Deutschland mają formaty pośrednie między broadsheet i "berliner".
Na gazetach ułożona jest biała kartka papieru A4.
Tabloid (z ang. tabloid) - typ gazety, przeważnie dziennika, a także specjalny format edycyjny (ok. 37-40 cm x ok. 27-30 cm). Mały format gazety tabloidowej ma służyć wygodzie czytelnika. Tabloid jest skierowany do masowego odbiorcy, który porusza się publicznymi środkami lokomocji. Łatwo jest złożyć go na pół i nie przeszkadzać innym pasażerom metra lub tramwaju. W Polsce, oprócz tabloidów płatnych, istnieje także kilka tytułów darmowych, które są rozdawane na przystankach w dużych miastach.
Przeciwieństwem tabloidu jest format broadsheet (zazwyczaj dwa razy większy), nazywany także quality-paper. To zazwyczaj "wyższe jakościowo dziennikarstwo" jest przeznaczone dla poważnych biznesmenów czy urzędników. Oni nie jeżdżą tramwajami, zatem mogą mieć format większy. Polskim przykładem takiej gazety jest "Rzeczpospolita". Na świecie obserwuje się jednak odejście "wyższych" gazet od formatu broadsheet, polskim przykładem może być "Gazeta Wyborcza", która ma taki sam format jak "Fakt". Z drugiej strony np. niemiecki Bild ma duży rozmiar, a jest typowym brukowcem.
Spis treści |
[edytuj] Informacje ogólne
Tabloidy koncentrują się głównie na opisywaniu sensacji opatrzonych dużą liczbą fotografii, wielkimi nagłówkami i niewielką zawartością tekstową. Już pierwsza strona takiej gazety najczęściej "krzyczy" wielkim tytułem lub zdjęciem.
Często tabloidy odwołują się do emocji, prowokują, nierzadko przekraczają granice uznane w świecie dziennikarskim, niekiedy też opisują fikcyjne historie jako prawdziwe. Nieodłącznym atrybutem tabloidu jest prosta krzyżówka, konkurs (typu zdrapka), w którym można wygrać cenne nagrody, oraz komiks i fotografia roznegliżowanej kobiety. Wszystkie te zabiegi mają przyciągnąć mniej wymagających czytelników gazet.
W Polsce częściej używa się nieco pejoratywnych określeń: bulwarówka, brukowiec, rewolwerówka. Określenie tabloid jest nieco bardziej neutralne, według językoznawców dodaje ono tym gazetom dostojności, w przeciwieństwie do wcześniej wymienionych określeń, które mają znaczenie negatywne. Jest to rodzaj zamierzonej "nobilitacji" językowej, czyli uszlachetniania za pomocą nadawania wyszukanej nazwy często pochodzenia obcego czemuś, co powszechnie uznawane jest za obiekt kontrowersji, a nawet drwin.
Polskie tabloidy:
Należy w nim poprawić: sekcja zagraniczna do dopracowania i wikizacji.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
[edytuj] Zagraniczne tabloidy
[edytuj] Najpopularniejsze dzienniki brukowe na świecie
[edytuj] Wielka Brytania
- The Sun
- Daily Mirror
- Daily Star
- Daily Mail
- Daily Express
[edytuj] Stany Zjednoczone
- The National Enquirer - http://www.nationalenquirer.com
- Weekly World News - http://weeklyworldnews.com/
- The Star - http://starmagazine.com/
- The Globe
- The Examiner
[edytuj] Australia
- The Daily Telegraph (Sydney)
- The Herald Sun (Melbourne)
- The Sunday Times (Perth)
- The West Australian (Perth)
- The Courier-Mail (Brisbane)
- The Advertiser (Adelaide)
[edytuj] Niemcy
- Bild-Zeitung - http://www.bild.de/
[edytuj] Japonia
- Yukan Fuji (Fujisankei Communications Group)
- Nikkan Gendai (Kodansha)
[edytuj] Kanada
- Angielskie
Należące do Sun Media Corporation (z Quebecku)
- Calgary Sun
- Edmonton Sun
- Ottawa Sun
- Toronto Sun
- Winnipeg Sun
- Toronto Special
- The Province, Vancouver
- Francuskie
- Le Journal de Montreal
[edytuj] Indie
- India Today
- Tehelka
[edytuj] Malezja
- The Star
- New Straits Times
- The Sun
- Metro Harian
[edytuj] Singapur
- The New Paper
- Today
[edytuj] Norwegia
- Verdens Gang
- Dagbladet
[edytuj] Krótkie charakterystyki najważniejszych brukowców
[edytuj] WIELKA BRYTANIA
[edytuj] THE DAILY MIRROR
Wydawany w W.B. przez grupę Trinity Mirror.
The Daily Mirror jest popularnym brytyjskim dziennikiem brukowym. Przez jakiś czas w latach 90. występował pod nazwą The Mirror, ale powrócił do do swej pierwotnej w 2002.
Gazeta została założona w 1903 przez Alfreda Harmswortha jako dziennik dla kobiet. Jednak ten format okazał się nietrafiony, szybko więc go zmieniono, dodając liczne zdjęcia i fotografie. W wyniku tych działań jego sprzedaż drastycznie wzrosła. W ciągu lat od jej założenia był on przejmowany przez Harolda Harmswortha i Lorda Rothermere; w 1984 przejął ją Robert Maxwell, a dzisiaj należy go grupy medialnej Trinity Mirror.
W trakcie lat 90. gazeta była oskarżana o systematyczne obniżanie, co miało na celu podkradnięcie czytelników Sun należącej do Rupert'a Murdoch'a, jednak zabieg ten się nie powiódł. W 2002 The Mirror zmienił barwy swojego logo z czerwonego na czarne (miało to na celu oddzielenie gazety od segmentu nazywanego potocznie "red top", co oznaczało sensacyjny tabloid brukowy) próbując przejść na solidne dziennikarstwo, obywające się bez skandali związanymi ze znanymi osobami. Nie było to jednak udane przedsięwzięcie.
Jest to dziennik w założeniu lewicowy, jednak dzisiaj stoi on w centrum. Proeuropejski, antyamerykański. Jako jedyna gazeta w W.B. była przeciwko amerykańskiej okupacji Iraku. W maju 2004 roku wydrukowała oni zdjęcia brytyjskich żołnierzy nadużywających władzy wobec Irakijczyków. Okazały się one sfabrykowane, w wyniku czego usunięto jej ówczesnego redaktora naczelnego Piersa Morgana. Obecnym naczelnym jest Richard Wallace.
W 1953 The Daily Mirror pobił wszelkie rekordy światowe sprzedając 7 mln egz. w dzień koronacji królowej Elżbiety II. W 1964 The Daily Mirror sprzedawał się codziennie w nakładzie przekraczającym 5 mln egz. co było najlepszym wynikiem w Europie. Obecnie jest na drugim miejscu pod względem sprzedaży.
Jego odpowiednikiem w Australii jest The Daily Mirror.
[edytuj] THE SUN
The Sun, będący brytyjskim dziennikiem brukowym sprzedaje się w obecnie najlepiej z anglojęzycznych dzienników na świecie - sprzedawał 3,2 mln egz. dziennie pod koniec 2004 roku. Wydawany jest przez grupę Newspapers of News International, będącą filią News Corporation Ruperta Murdocha.
The Sun założono w 1964 jako następca Daily Herald, lewicowego dziennika , który Mirror Group Newspapers odkupił od Odhams Press i TUC. Zmiany niewiele pomogły w sprzedaży i w 1969 gazetę sprzedano Murdochowi. Ten zamienił ją na tabloid.
Zawartość dziennika spopularyzowano obniżając znacznie jej poziom, co podniosło jej sprzedaż. Szczególny wpływ miała na to tzw. dziewczyna z trzeciej strony. W pierwszą rocznicę dziennika w 1970 zmieniono artystyczny akt kobiecy, który tam zamieszczano na fotografię dziewczyny topless.
Podczas wyborów parlamentarnych z 1974 roku dziennik ten który był za labourzystami już tylko z założenia zmienił swoją orientację przechodząc na stronę konserwatystów których popularność rosła w tamtym okresie.
W na początku lat 70. The Sun przynosił bardzo duże zyski, co pozwoliło Murdochowi rozszerzyć jego sprzedaż na USA (1973).
The Sun został potępiony za arykuł z 1989 dotyczący katastrofy na stadionie Hillsborough w Liverpoolu, kiedy to wydrukowała bezpodstawne zarzuty przeciwko kibicom Liverpoolu, które jak się później okazało były nieprawdziwe. Wywołało to bojkot The Sun w Liverpoolu. The Sun wydrukował pełnostronicowe "przeprosiny" 7 czerwca 2004, 15 lat po katastrofie, które zostały skrytykowane później przez środowisko dziennikarskie i samych anglików jako samolubne i nieszczere.
Poglądy polityczne The Sun są prawicowe, antyeuropejskie, konserwatywne, jednak mimo tego nie zaprzestał on udzielania swojego poparcia tzw. Rządowi Nowych Labourzystów, pod wodzą ministra Tony'ego Blaira.
Obecnym red. nacz. jest Rebekah Wade, pierwsza kobieta zarządzająca tym dziennikiem od jego powstania
[edytuj] USA
[edytuj] THE NATIONAL ENQUIRER
The National Enquirer jest tygodnikiem brukowym wywodzącym się z USA, wydawanym firmę American Media. Operuje on głównie tanią sensacją, seks-skandalami oraz ezoterycznymi historyjkami. Artykuły dotyczą głównie ciakawostek z życia gwiazd. The National Enquirer wywodzi sie z innego nowojorskiego tabloidu - New York Enquirer. Od 1971 jego siedziba mieści się w Lantanie na Florydzie.
The Enquirer, bo tak się go potocznie nazywa w USA, jest znany z wiarygodności, czego wielokrotnie dowodził. Historie o życiu gwiazd publikowane w The Enquirer wymagają od wydawców tego tygodnika wyjątkowej skrupulatności na tym punkcie, ponieważ każda nieprawdziwa informacja pojawiająca się na jego łamach niesie ze sobą ryzyko sprawy sądowej. The Enquirer przegrał tylko jeden taki pozew, co tylko zaostrzyło normy edytorskie w redakcji. Były wieloletni redaktor naczelny tego tygodnika - Iain Calder napisał nawet książkę wyjaśniającą zasady kontroli wszelkich informacji drukowanych w tej gazecie oraz jej źródeł. Redaktorem naczelnym The National Enquirer jest David Perel.
W 2001 The Enquirer i jego macierzysta firma wydawnicza, American Media byli obiektami ataków zarazkami wąglika.
[edytuj] THE WEEKLY WORLD NEWS
The Weekly World News jest tygodnikiem brukowym wydawanym przez American Media. Jego działy to połączenie ciekawostek (najczęściej zmyślonych) z listami i poradami dla czytelników. W skład tego wchodzą stałe działy - Ed Anger (opinie), Dotti Primrose (porady) and Serena/Sonya Sabak (media).
Oprócz wyżej wymienionych działów, w TWWN pojawiają się nieregularnie historyjki dotyczące Bat Boya; superbohatera pół-chłopca, pół-nietoperza, oraz P'loda - przybysza z kosmosu, który zaangażował się w ziemską politykę i miał romans z Hillary Clinton. Innymi wiodacymi tematami są zbliżająca się Wielka Apokalipsa, oraz nowo odkryte proroctwa. Nowym dodatkiem są kreskówki Petera Bagge'a zatytułowane "Przygody Bat Boya". W podobnym stylu była seria artykułów z 2003, wypuszczona po schwytaniu Saddama Husajna. Dotyczyła ona rzekomych romansów seksualnych pomiędzy nim a Osamą bin Ladenem. The WWN drukuje również serie artykułów o porwaniach dokonycwanych przez kosmitów, o tym, że Elvis żyje itp. Pomimo to magazyn zarzeka się, że drukuje jedynie prawdę (typowy slogan: "Nic prócz prawdy: The Weekly World News!").
Kiedy większość czasopism brukowych przeruciło się na drukowanie ciekawostek z życia gwiazd, The WWN nadal drukuje swoje zmyślone historyjki i wciąż utrzymuje sprzedaż na wysokim poziomie, co jest fenomenem. Ciekawostką jest również, że ten tygodnik jako jedyne pismo brukowe w Stanach jest drukowane w czarno-białej szacie graficznej, bez kolorów. Tak jak większość tabloidów w USA, Weekly World News powstaje w Boca Raton, na Florydzie.
[edytuj] THE GLOBE
The Globe to brukowiec publikowany w Ameryce Północnej. Założono go w 1954 w Montreal, w Kanadzie jako Midnight przez Joe'ego Azarię i Johna Vadera. Krótko po tym, w latach 60., stał się on czołowym konkurentem National Enquirer. W 1978 zmienił nazwę na Midnight Globe idąc w ślad za swoim wydawcą - Globe Communications. Wkróce po tym zmieniono nazwę na The Globe. Gazeta, tak jak i większość jej rywali, jest obecnie w posiadaniu American Media Consumer Entertainment Inc, a przygotowywana jest przez American Media's w Boca Raton, na Florydzie.
W 2003 The Globe zasłynął z kontrowersyjnego posunięcia, kiedy to opublikował na okładce nazwisko i zdjęcie kobiety oskarżającej Kobe'iego Bryanta o gwałt. Tradycyjnie media amerykańskie wstrzymują się bowiem od wyjawiania danych ofiar przestępstw seksualnych.
[edytuj] AUSTRALIA
[edytuj] THE DAILY TELEGRAPH
The Daily Telegraph to dziennik brukowy publikowany w Sydney przez News Corporation należącą do grupy medialnej Ruperta Murdocha.
The Tele, bo tak popspolicie nazywana jest ta gazeta, zostało założone w 1879 i było ważnym ogniwem prasowym w Sydney aż do 1990, kiedy to połączyło się z popołudniową gazetą siostrzaną The Daily Mirror, w wyniku czego powstał Daily Telegraph-Mirror. Miał on początkowo poranne i popołudniowe wydanie, jednak z czasem tego drugiego zaniechano.
Nowa gazeta wychodziła pod tym tytułem do stycznia 1996 roku, kiedy to pod presją czytelników, którym zależało na krótszym tytule nazwano ją The Daily Telegraph.
Podobnie jak jej brytyjskie wydanie, dziennik ten jest gazetą o poglądach konserwatywnych i prawicowych. Ze wzgędu na swoje publikacje dotyczące wojny w Iraku, wśród lewicowych intelektualistów przylgnęło do niej miano "The Daily Terror" lub "Terrorgraph". Gazeta ta jest bardziej sensacyjna niż jej odbpwiednik z Melbourne - The Herald Sun.
W niedzielę wydawana jest jako The Sunday Telegraph.
[edytuj] THE HERALD SUN
The Herald Sun jest wydawany w Melbourne, przez The Herald and Weekly Times Ltd, będąca filią News Corporation.
The Herald Sun stworzono w 1990 po fuzji porannego brukowca tabloidowego The Sun News-Pictorial z jego popołudniowym broadsheetowym wydaniem siostrzanym - The Herald. Jako The Herald-Sun wydano je po raz pierwszy 8 października 1990 roku. Używania myślnika w tytule tego dziennika z czasem zaprzestano; Ostatnie wydanie z nazwą w tej formie ukazało się 1 maja 1993. The Herald Sun jest najpopularniejszą gazetą w Australii - ma 551,100 czytelników, dzięki czemu sprzedażą przewyższa The Daily Telegraph.
The Herald został założony 3 stycznia, 1840 roku, przez George'a Cavanaugha jako The Port Phillip Herald. W 1855 nazwę zmieniono na The Melbourne Herald a po tygodniu na The Herald.
W swoich najlepszych latach The Herald sprzedawał się niemal w 600.000 egz. jednak do czasu jego 150 urodzin, które wypadały w 1990, z powodu powiększającej się siły mediów elektronicznych nakład spadł do 200.000. Dzisiaj dziennik ten wydobył się z recesji.
[edytuj] NIEMCY
[edytuj] BILD-ZEITUNG
Bild-Zeitung (co dosłownie oznacza dziennik z obrazkami) jest niemieckim dziennikiem brukowym. W 1952 został założony przez Axela Springera. Szybko stał się najlepiej sprzedającą gazetą, nie tylko w Niemczech ale w całej Europie. Bild ma swoją siedzibę w Hamburgu.
Bild-Zeitung powstał na wzór brytyjskich tabloidów, jednak jego strony są nieco większe. Spowodowane jest to dużym zagęszczeniem nowinek z życia gwiazd, historii kryminalnych i politycznych analiz. Jednakże jego arykuły są często o wiele krótsze niż te wypuszczane w angielskich tabloidach, co ma wpływ na objętość całej gazety. Bild oskarżany jest o tanie chwyty reklamowe, oparte na sensacyjnych nagłówkach i zdjęciach nagich kobiet. Zarzuca mu się również kreowanie "newsów" by polepszać wyniki sprzedaży.
Jednak Bild jest stale największą niemiecką gazetą, a jego sprzedaż utrzymuje się ciągle na wysokim poziomie. Jednak w dzisiejszych czasach jego sprzedaż jest o wiele niższa, niż w latach 80, kiedy to sprzedawał 5 mln egz. dziennie.
Bild słynie również naświecie ze swoich nieetycznych a czasem nielegalnych praktyk zwiększania sprzedaży (m.in. dumping). W 2004 dziennik współpracował z amerykańskim gigantem branży fast-food - McDonaldsem dzięki której sprzedawał swoje wydania w 10000 restauracji na całym świecie.
