Stanisław Grędziński
Z Wikipedii
Stanisław Grędziński (ur. 19 października 1945 w Ostrzycy, gmina Izbica) - polski lekkoatleta, mistrz Europy, olimpijczyk. Jest absolwentem Politechniki Wrocławskiej (mgr inż. budownictwa).
Był specjalistą biegu na 400 m. Startował także w biegu na 400 m przez płotki.
Największy sukces odniósł podczas Mistrzostw Europy w Budapeszcie 1966, gdzie zdobył dwa złote medale: w biegu na 400 m oraz w sztafecie 4 x 400 m (wraz z Janem Wernerem, Edmundem Borowskim i Andrzejem Badeńskim).
Podczas Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968 występował w sztafecie 4 x 400 m, gdzie wraz z kolegami (Janem Balachowskim, Janem Wernerem i Andrzejem Badeńskim) zajął 4. miejsce, minimalnie przegrywając ze sztafetą RFN i bijąc rekord Polski (3.00,5).
Na Mistrzostwach Europy w Atenach 1969 Grędziński zdobył brązowy medal na 400 m (zwyciężył Jan Werner). Sztafeta 4 x 400 m była czwarta.
Grędziński był też srebrnym medalistą Halowych Mistrzostw Europy w Wiedniu 1970 w sztafecie 4 x 2 okrążenia (także z Janem Balachowskim, Janem Wernerem i Andrzejem Badeńskim).
Dwukrotnie zdobywał mistrzostwo Polski na 400 m: w 1966 i 1969.
Jego rekord życiowy na 400 m to 45,83 s.
Był też rekordzistą Polski na nietypowym dystansie 200 m przez płotki (23,6 s., 24 lipca 1965 w Spale).
Stanisław Grędziński był zawodnikiem Górnika Wałbrzych i Śląska Wrocław.
Po zakończeniu kariery został działaczem sportowym. Jest prezesem LKS Górnik Wałbrzych.
