Ramon Berenguer IV
Z Wikipedii
Ramon Berenguer IV (Rajmund Berengar IV) zwany Świętym (ur. ok. 1113, zm. 6 sierpnia 1162 w Borgo San Dalmazzo, Włochy), hrabia Barcelony i książę Aragonii, zjednoczył Katalonię i Aragonię.
Odziedziczył hrabstwo Barcelony po swoim ojcu, Ramonie Berenguerze III 19 sierpnia 1131. 11 sierpnia 1137 w Huesce ożenił się z podówczas 2-letnią Petronelą Aragońską (ceremonia zaślubin odbyła się jednak dopiero w 1150 w Lleidzie), córką Ramiro II Aragońskiego. Król Aragonii szukał wówczas sojusznika w konflikcie z Alfonsem VII Kastylijskim, dążącym do dominacji na Płw. Iberyjskim. 13 listopada tego samego roku Ramiro II abdykował, pozostawiając władzę swojej córce i, przede wszystkim, jej mężowi. Zgodnie z układem pomiędzy władcami, ich potomkowie mieli dziedziczyć władzę nad oboma połączonymi krajami. Nawet gdyby Petronela zmarła przed skonsumowaniem małżeństwa, królestwo Aragonii przypadłoby barcelończykom. Oba państwa zachowały odrębność prawa, swoje instytucje i autonomię, tworząc federację połączoną unią dynastyczną.
Po zjednoczeniu Aragonii i Katalonii Ramon IV złagodził konflikt z Alfonsem VII, nie bez pomocy swojej siostry, żony króla Kastylii, Berengueli. Dzięki temu katoliccy królowie mogli zająć się rekonkwistą. Ramon Berenguer najpierw wsparł Kastylię, potem sam skierował się przeciwko Maurom w Katalonii. W 1148 odzyskał Tortosę, rok później Fragę, Lleidę i Mequinenzę. Podboje trzeba było okupić hojnymi nadaniami dla magnatów wspierających Ramona (jak Ermengol VI z Urgell przy zdobyciu Lleidy). Dzięki temu jednak, wraz ze zdobyciem ważnej strategicznie twierdzy w Siurana (1153), zakończyła się faktyczna rekonkwista Katalonii. Zdobycze zostały potwierdzone paktem rozbiorowym z Kastylią podpisanym w 1151 w Tudilén.
W latach 1144-1157 był również regentem Prowansji.
Zmarł w Piemoncie zostawiając władzę swojemu synowi Ramonowi Berenguerowi, który chcąc przypodobać się Aragończykom, zmienił imię na Alfons II Aragoński.
