Piotr Mowlik
Z Wikipedii
Piotr Mowlik (ur. 21 kwietnia 1951 w Rybniku), piłkarz polski grający na pozycji bramkarza.
Wychowanek LZS Orzepowice (1964-1965), zawodnik ROW Rybnik (1965-1970), Unii Racibórz (1970), Legii Warszawa (1971-1977), Lecha Poznań (1977-1983, tytuł mistrza Polski 1983) oraz drużyn USA: Pittsburgh Spirit (1983-1985) i Tacoma Stars (1986-1987). Najdłużej grał w barwach stołecznej Legii, w której podczas 6 sezonów ligowych (1972-1977) rozegrał 131 meczów, zdobył m.in. Puchar Polski (1973), godnie wypełniając lukę po Władysławie Grotyńskim. 21-krotny reprezentant Polski (21A) zadebiutował w meczu z Kanadą (1974) i zakończył grę w drużynie narodowej podczas spotkania z Hiszpanią (1981). Solidny, skoczny, pracowity, przy tym elegancki, spokojny i uśmiechnięty, lubił pojedynki "sam na sam" z napastnikami, ale przegrywał je z posiadającymi znacznie lepsze warunki fizyczne krajowymi rywalami (Jan Tomaszewski). Zawsze sprawny, ofiarny i gotowy był w zasadzie bramkarzem znajdującym się "w zanadrzu" każdego selekcjonera, stąd miał miejsce w kadrze "40" na MŚ '74 i był w rezerwie wśród "22" wybrańców na MŚ '82. Srebrny medalista olimpijski z Montrealu (1976). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Gdy przestał być bramkarzem – został trenerem. Pracował w Olimpii Poznań, Chemiku Bydgoszcz, Warcie Poznań i Lechii w Kostrzynie Wielkopolskim.
Syn Mariusz był graczem Lecha Poznań, a teraz jest piłkarzem Groclinu Dyskobolii Grodzisk. Syn Łukasz Mowlik jest sędzią piłkarskim szczebla centralnego.
