Order Czerwonej Gwiazdy

Z Wikipedii

Order Czerwonej Gwiazdy (ros. Орден Краснoй Звезды) – radzieckie odznaczenie wojskowe ustanowione Uchwałą Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR z dnia 6 kwietnia 1930 roku.

5 maja 1930 roku został zatwierdzony statut orderu. W późniejszym czasie kilkakrotnie były wprowadzane zmiany i uściślenia do statutu, ostatnia zmiana miała miejsce w dniu 28 marca 1980 roku, gdy zatwierdzono nową redakcję statutu.

Order Czerwonej Gwiazdy ustanowiony został dla nagradzania za bojowe zasługi w dziele obrony ZSRR oraz zapewnienia bezpieczeństwa publicznego zarówno w czasie wojny jak i podczas pokoju.

[edytuj] Zasady nadawania

Orderem nagradzani byli żołnierze Armii Radzieckiej i Floty Wojennej, wojsk ochrony pogranicza oraz wojsk wewnętrznych, pracownicy organów Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego (NKGB), a także funkcjonariusze organów spraw wewnętrznych (NKWD). Orderem mogli być również nagradzani żołnierze państw obcych.

Zgodnie ze statutem Orderem Czerwonej Gwiazdy nagradzano za:

– za osobiste męstwo i odwagę na polu walki, wspaniałą organizację i umiejętne dowodzenie w czasie działań bojowych

– za zadanie przeciwnikowi poważnych strat w wyniku pomyślnych działań bojowych jednostek wojskowych i związków taktycznych

– za zasługi w umacnianiu bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności granicy państwowej

– za męstwo i odwagę wykazane podczas wypełniania – w warunkach zagrożenia życia – wojskowych lub służbowych obowiązków

– za wzorowe wykonywanie zadań specjalnych oraz inne czyny bohaterskie dokonane w czasie pokoju

– za duże zasługi w utrzymaniu wysokiej gotowości bojowej wojsk, poważne osiągnięcia w bojowym i politycznym przygotowaniu wojsk, opanowaniu nowej techniki bojowej oraz za inne zasługi w umacnianiu siły obronnej ZSRR

– za zasługi w rozwoju nauki i techniki wojskowej, za zasługi w przygotowaniu kadr dla Sił Zbrojnych ZSRR

– za zasługi w umacnianiu gotowości obronnej państw wspólnoty socjalistycznej

Order Czerwonej gwiazdy był nadawany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR na wniosek ministra Obrony Narodowej, ministra Spraw Wewnętrznych lub Komitetu ds. Bezpieczeństwa Państwowego.

Pierwszym kawalerem orderu Czerwonej Gwiazdy został w 1930 roku wybitny dowódca, późniejszy marszałek Związku Radzieckiego Wasilij K. Blücher, nagrodzony za świetne kierowanie operacją przeciwko wojskom chińskim w czasie radziecko-chińskiego konfliktu w 1929 roku. W 1933 roku za wybitne osiągnięcia w dziele umacniania gotowości bojowej i politycznej Armii Czerwonej orderem została nagrodzona gazeta "Krasnaja Zwiezda" (ros. "Краснaя Звезда").

Do czerwca 1941 roku nadano ponad 21 500 orderów Czerwonej Gwiazdy. Za zasługi i bohaterstwo w latach Wielkiej Wojny Narodowej nadano ponad 2 860 tys. orderów, a do 1983 roku ponad 3 800 tys. Wśród wyróżnionych orderem Czerwonej Gwiazdy znajdują się setki jednostek wojskowych i związków taktycznych Armii Czerwonej, również jednostki Wojska Polskiego otrzymały ten order.

Wykaz jednostek Wojska Polskiego które otrzymały order Czerwonej Gwiazdy:

– 2. Warszawska Brygada Saperów

– 10. Saski Samodzielny Liniowy Batalion Łączności

– 6. Warszawski Batalion Pontonowo-Mostowy

– 7. Warszawski Batalion Pontonowo-Mostowy

– 10. Batalion Saperów

– 11. Batalion Saperów

– 3. Saska Lotnicza Eskadra Łączności

– 23. Samodzielna Kompania Kablowo-Tyczkowa

[edytuj] Opis odznaki

Odznaka orderu została wykonana ze srebra i przedstawia wypukłą, pięcioramienną gwiazdę pokrytą ciemnoczerwoną emalią. W centrum gwiazdy umieszczono srebrną tarczę z wyobrażeniem postaci czerwonoarmisty w płaszczu i z karabinem w ręku. Dookoła tarczy umieszczony jest napis "Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się" (ros. Пролетарии всех стран соединяйтесь), a w dolnej części ZSRR (ros. CCCP). Poniżej tarczy znajduje się sierp i młot. Na odwrotnej stronie kolejny numer.

Wstążka do orderu posiada kolor bordowy z szerokim szarym paskiem pośrodku.