Mi-34

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mi-34

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Wytwórnia	Biuro konstrukcyjne Michaiła Mila
Typ	Śmigłowiec
Konstrukcja	konstrukcja kompozytowa, podwozie stałe – płozy
Załoga	1
Historia
Data oblotu	1986
Lata produkcji	1989 - 1994
Dane techniczne
Napęd	1 x silnik tłokowy Wedanajew M-14W26
Moc	323 KM (239 kW)
Wymiary
Średnica wirnika	10,00 m
Długość	11,42 m
Długość kadłuba	8,71 m
Szerokość kadłuba	1,42
Wysokość	2,75 m
Masa
Własna	800 kg
Startowa	1020 kg (normalna) 1250 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość max.	210 km/h
Prędkość przelotowa	180 km/h
Prędkość ekonomiczna	160 km/h
Pułap praktyczny	4500 m
Zasięg	450 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
1+3
Użytkownicy
ZSRR/Rosja

Mil Mi-34 (oznaczenie NATO Hermit) – rosyjski lekki dwu- lub czteromiejscowy śmigłowiec treningowy, pasażerski i akrobacyjny

[edytuj] Historia

Śmigłowiec Mil Mi-34 został zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Michaiła Mila w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku, jako konstrukcja która miała zastąpić śmigłowiec Mil Mi-1.

Prototyp śmigłowca Mi-34 został oblatany pod koniec 1986 roku i po przeprowadzeniu niezbędnych badań wprowadzono go w 1989 roku do produkcji seryjnej.

Przy budowie Mi-34 szeroko zastosowano kompozyty z włókna szklanego i węglowego. Po raz pierwszy w śmigłowcu produkowany w ZSRR zastosowano podwozie płozowe.

Budowano w kilku wersjach:

Mi-34 – wersja podstawowa
Mi-34A – wersja z silnikiem turbinowym Allison
Mi-34C – wersja pasażerska z czterema miejscami dla pasażerów
Mi-34M – wersja z dwoma silnikami turbinowymi WAZ-430
Mi-34P – wersja policyjna
Mi-34V i Mi-34VAZ – wersje z dwoma silnikami turbinowymi WAZ-4265
Mi-34S – wersja z silnikiem tłokowym M-14W26W o mocy 325 KM
Mi-34UT – wersja treningowa, z dwoma miejscami wyposażonymi w urządzenia sterownicze