Maria II (królowa Portugalii)

Z Wikipedii

Maria II da Glória (ur. 4 kwietnia 1819, zm. 15 listopada 1853) – portugalska królowa z dynastii Bragança. Najstarsza z dzieci Piotra I, cesarza Brazylii i jego pierwszej żony Marii Leopoldyny, arcyksiężnej Austrii, córki cesarza Austrii Franciszka I.

Urodziła się w Rio de Janeiro jako María da Glória Joana Carlota Leopoldina da Cruz Francisca Xavier de Paula Isidora Micaela Gabriela Rafaela Gonzaga, gdy jej ojciec wraz z całym dworem portugalskim przebywał w Brazylii po zajęciu kraju przez wojska napoleońskie.

W 1822 jej ojciec proklamował niepodległość Brazylii od metropolii. Gdy w marcu 1826 zmarł dziadek Marii, król Jan VI, doszło do kryzysu dyplomatycznego. Skonfliktowany z dziadkiem ojciec Marii, zwany w Brazylii Dom Pedro rządził wówczas jako cesarz Brazylii. Zmarły król miał jeszcze drugiego syna Miguela, zwolennika absolutyzmu, który został wydalony z kraju za bunty przeciwko rządom ojca i liberałów.

Zmarły król wyznaczył na regentkę swą ulubioną córkę Izabelę Marię, która miała rządzić aż prawowity następca tronu powróci do królestwa. Sformułowanie to nie wskazywało jako legitymizowanego następcy ani Pedro ani Miguela. Większość poddanych uważała za niego Piotra, ale nie chcieli jednocześnie ponownego połączenia tronów portugalskiej metropolii i Brazylii.

Świadom zagrożenia ze strony stronników swego brata, Piotr zdecydował się na polubowne rozwiązanie. Zrzekł się swych praw do tronu portugalskiego na rzecz swej 7-letniej córki Marii. Miała ona jednak poślubić swego stryja Miguela pod warunkiem, że tamten zaakceptuje liberalną konstytucję i do czasu osiągnięcia przez księżniczkę pełnoletności będzie pełnił rolę regenta.

Miguel pozornie się zgodził z tym rozwiązaniem, jednak po powrocie do Portugalii odebrał jej tron i ogłosił się królem jednocześnie znosząc liberalną konstytucję. Gdy Miguel prowadził w kraju absolutystyczne rządy terroru – Maria wędrowała po dworach Europy, m.in. jej dziadka w Wiedniu.

W 1831 Piotr ustąpił z tronu brazylijskiego na rzecz małoletniego brata Marii, który objął tron jako Piotr II. Były cesarz operując z bazy na Azorach zaatakował brata rządzącego Portugalią – zmuszając go ostatecznie do abdykacji w 1834. Tron został przywrócony Marii, a jej małżeństwo anulowano.

26 stycznia 1835, w wieku 15 lat, poślubiła Karola Augusta – księcia Leuchtenbergu, syna Eugeniusza de Beauharnais i wnuka pierwszej żony Napoleona Bonaparte – Józefiny. Jednak jej małżonek zmarł już w 2 miesiące po ślubie, 28 marca 1835.

1 stycznia 1836 Maria wyszła za mąż po raz trzeci za księcia Ferdynanda Saxe-Coburg i Gotha, który współrządził z nią jako małżonek królowej. Tytuł ten został mu nadany zgodnie z portugalskim zwyczajem dopiero po narodzeniach ich pierwszego potomka, przyszłego następcy tronu.

Za rządów Marii doszło do powstania 16 maja 1846, które jednak zostało stłumione przez oddziały rojalistyczne 22 lutego 1847. Panowanie królowej wyróżnia także wydanie ustawy o zdrowiu publicznym, której celem było powstrzymanie rozprzestrzeniającej się w królestwie cholery. Królowa podjęła także działania na rzecz podniesienia poziomu edukacji w kraju.

Maria wielokrotnie zachodziła w ciążę. Lekarze ostrzegali ją przed niebezpieczeństwami związanymi z wyczerpującym wielokrotnym macierzyństwem. Królowa lekceważyła jednak ostrzeżenia, które pozbawiły życia jej matkę, mówiąc: Jeśli umrę, umrę na swym stanowisku. W 1853 Maria zmarła w Lizbonie w czasie kolejnego porodu, wydając na świat swoje jedenaste dziecko – księcia Eugeniusza.

W Portugalii została zapamiętana jako dobra matka, co zjednało jej obok a Educadora (port. Nauczycielka) taki właśnie przydomek.

Poprzednik Piotr IV Braganca

Królowa Portugalii 1826–1828

Następca Michał I Braganca

Poprzednik Michał I Braganca

Królowa Portugalii 1834–1853

Następca Piotr V Braganca