Lunatyczka (opera Belliniego)
Z Wikipedii
| Rodzaje oper | |
|---|---|
| singspiel | opera buffa (opera komiczna) | opera seria (opera poważna) | dramma giocoso | grand opera | kantata dramatyczna | |
| Rodzaje głosów | |
| basso profondo | bas | baryton | tenor | kontratenor | kastrat | kontralt | alt | mezzosopran | sopran | sopran liryczny | sopran dramatyczny | sopran koloraturowy | dyszkant | |
| Pozostałe pojęcia związane z operą | |
| akt | aria | libretto | partytura | prapremiera | premiera | primadonna | |
Lunatyczka (La sonnambula) - trzyaktowa opera z librettem Felice Romaniego i muzyką Vincenzo Belliniego.
Spis treści |
[edytuj] Osoby
- Hrabia Rudolf - baryton
- Teresa, młynarka - alt
- Amina, sieorta - sopran
- Elwin, właściciel - tenor
- Liza, oberżystka - sopran
- Aleksy, wieśniak - bas
- Notariusz - tenor
- wieśniacy
[edytuj] Treść
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Miejsce akcji: Szwajcaria, góralska wieś.
[edytuj] Akt I
Akcja rozpoczyna się w oberży Lizy. Amina i Elwin zamierzają się pobrać. Oberżystka, do której zaleca się Aleksy, jest zazdrosna o bogatego Elwina. Do oberży przychodzi hrabia. Zaleca się bezskutecznie do Aminy.
[edytuj] Akt II
Liza próbuje uwieść hrabiego w pokoju, który u niej wynajął. Przerywa jej lunatykująca Amina, która położyła się w łóżku hrabiego. Hrabia wychodzi z pokoju zaś Liza zwołuje ludzi. Elwin kłóci się z Aminą.
[edytuj] Akt III
Hrabia chce pogodzić skłóconych ze sobą. Elwin jednak nie wierzy jego tłumaczeniom. Ich uwagę przykuwa lunatykująca Amina chodząca po gzymsach budynków. Elwin wybacza swej ukochanej.
[edytuj] Historia utworu
Premiera utworu odbyła się 6 marca 1831 roku w Mediolanie. Krytyka wytknęła kompozytorowi kiepską partyturę, jednak publiczności opera się bardzo podobała. Polska premiera miała miejsce w 1839 roku w Warszawie.
Zobacz też:
Linki zewnętrzne:
- Aria Aminy z aktu II Ah, nnon credea mirarti: www.youtube.com
- libretto w oryginale (po włosku): www.karadar.com
Żródła:
- Stromenger Karol: Iskier przewodnik operowy, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1976
