Loty narciarskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Loty narciarskie to konkurencja sportowa będąca odmianą skoków narciarskich, rozgrywana na bardzo dużych skoczniach (tzw. skoczniach mamucich, o punkcie konstrukcyjnym k-185 m). Nazwa tej konkurencji pochodzi od tego, że skoczek znacząco dłużej leci w powietrzu w porównaniu ze skokami narciarskimi.

Od początku skoków narciarskich ludzi fascynowały odległości uzyskiwane przez skoczków. Budowano nowe skocznie, na których oddawano skoki na coraz większą odległość. Tak było do czasu, kiedy FIS (Międzynarodowa Federacja Narciarska) sprzeciwiła się budowie skoczni K-90 w Planicy, uznając skoki na taką odległość (90 metrów i więcej) za niebezpieczne. Jednak inżynier Stanko Bloudek postawił na swoim i w 1936 roku powstała największa skocznia świata.

15 marca 1936 roku na kolejnych zawodach, na ciągle nieuznawanej skoczni w Planicy, została złamana magiczna bariera 100 merów. Dokonał tego Austriak Josef Bradl, który tego dnia skoczył 101 metrów. To wydarzenie sprawiło wielomiesięczne dyskusje w FIS. W 1938 roku Międzynarodowa Federacja Narciarska zgodziła się w końcu na włączenie Planicy do kalendarza zawodów.

Ponieważ różnica pomiędzy odległościami osiąganymi na normalnych skoczniach a tych gigantycznych była zbyt duża, w 1961 roku nastąpił rozłam i podzielono skoki na dwie odrębne dyscypliny: skoki narciarskie i loty narciarskie. A skoro loty były już odrębną dyscypliną sportu, postanowiono organizować Mistrzostwa Świata w Lotach. Pierwsze z nich odbyły się w 1972 roku w Planicy.

Oficjalne rekordy świata w długości skoku nie są notowane. Są jednak notowane rekordy skoczni i najdłuższy z nich podaje się czasem jako nieoficjalny rekord świata. W chwili obecnej jest to skok Bjørna Einara Romørena na odległość 239 metrów oddany w 2005 roku na mamuciej skoczni w Planicy. (Tego samego dnia doskonały skok na odległość 240 metrów oddał również Janne Ahonen, zakończył się on jednak upadkiem tego zawodnika.)