Skocznia narciarska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Skocznia Bergisel w Innsbrucku

Skocznia narciarska - obiekt na którym odbywają się skoki narciarskie.

[edytuj] Budowa skoczni narciarskiej

Skocznia narciarska

Skocznia narciarska składa się z:

belki startowej, która określa długość najazdu. Sędziowie, podnosząc belkę do góry lub opuszczają w dół, regulują rozbieg, co ma wpływ na prędkość, jaką uzyskuje zawodnik. Jeżeli zbyt wielu skoczków ląduje poza linią bezpieczeństwa, konkurs jest przerywany, a rozbieg skraca się poprzez przesunięcie belki startowej.
rozbiegu o nachyleniu 30-38 stopni zakończonego progiem o nachyleniu 5-15 stopni.
progu skoczni – miejsca, w którym zawodnik odbija się w górę. Do lat 80. funkcjonowały progi poziome, które katapultowały skoczka w górę. Przebudowanie progów wydłużyło długość skoku.
buli, czyli grzbietu skoczni. Za nim zaczyna się zeskok o nachyleniu 45 stopni, a więc miejsce, gdzie skoczkowie lądują. Jeśli narciarz spada tuż za bulą, oznacza to, że nie odbił się w ogóle albo, że odbił się zbyt wysoko.
punktu „K” (konstrukcyjny). Punkt ten służy do oceny długości skoku. Jeżeli zawodnik wyląduje w punkcie „K”, otrzymuje 60 punktów (120 punktów w przypadku konkursów na skoczniach mamucich). Jeśli go przeskoczy, otrzymuje punkty dodatkowe, a w przypadku wcześniejszego wylądowania są one mu odejmowane. W sytuacji, gdy zawodnik odda bardzo krótki skok, może otrzymać za niego punkty ujemne, jednak sumaryczna nota za odległość skoku i za styl nie może być niższa niż 0.
linii bezpieczeństwa (zwanej inaczej punktem sędziowskim lub rozmiarem skoczni ("HS")): jest to punkt wyznaczający granicę bezpieczeństwa skoków. Poza tą linią żaden skoczek nie powinien lądować, bowiem teren niebezpiecznie się spłaszcza. Zbyt dalekie lądowanie może spowodować wypadek.
szpaleru choinek: do tego miejsca zawodnik nie powinien upaść. Jeżeli to zrobi, sędziowie odejmują punkty za nieprawidłowe lądowanie.
dojazdu: jest to teren, na którym skoczkowie wyhamowują po wylądowaniu, a następnie wypinają narty. Zbyt krótki dojazd może przyczynić się do tego, iż skoczkowie nie zdążą wytracić prędkości i uderzają w bandy z reklamami.

[edytuj] Klasyfikacja skoczni narciarskich

Nazwa	Odległość sędziowska	Punkt konstrukcyjny	Punkty za 1 metr odległości
Skocznia mała	20-49 m	20-25 m	4,8
		26-30 m	4,4
		30-34 m	4,0
		35-39 m	3,6
		40-44 m	3,2
Skocznia średnia	50-84 m	45-49 m	3,2
		50-59 m	2,8
		60-69 m	2,4
		70-74 m	2,2
Skocznia normalna	85-109 m	75-79 m	2,2
Skocznia normalna	85-109 m	80-99 m	2,0
Skocznia duża	110-184 m	100-169 m	1,8
Skocznia mamucia	powyżej 185 m	powyżej 170 m	1,2

Klasyfikacja skoczni ze względu na odległość sędziowską została wprowadzona w sezonie 2004/2005, klasyfikacja ze względu na odległość konstrukcyjną była używana przed tą datą.

Termin skocznia średnia jest niekiedy (niepoprawnie) używany zamiennie z terminem skocznia normalna.

[edytuj] Skocznie narciarskie w Polsce

Wielka Krokiew w Zakopanem

skocznie Centrum w Wiśle

skocznie Zakucie w Zagórzu

Pierwsze skoki na ziemiach polskich oddano w Sławsku (obecnie Ukraina). Na początku lat 20. XX w. skakano również w Zakopanem na Antałówce, Kalatówkach czy Jaworzynce; w Wiśle na Baraniej Górze i w Głębcach; Krynicy, czy Worochcie (obecnie Ukraina).

Przełom nastąpił po zbudowaniu Wielkiej Krokwi wg projektu Karola Stryjeńskiego w 1925 r. Był to doskonały obiekt treningowy dla polskich skoczków. Już w 1929 r. jej rekord był dłuższy o 3 metry od odległości 60 m. Skocznie w Polsce masowo były budowane przed II wojną światową na terenie całej Polski.

Następny boom na skocznie nastąpił w latach 60. i 70. Wiele z nich budowano w czynie społecznym. Większość obiektów z tamtego okresu niszczała i na początku lat 90. XX w. wiele było w fatalnym stanie technicznym.

Dzięki sukcesom Adama Małysza wszczęto wiele inicjatyw związanych z budową skoczni. Kilka zostało wybudowanych przez okolicznych mieszkańców wspólnymi siłami. Jednak ostatnio ruszył Program Rozwoju Skoków Narciarskich Polskiego Związku Narciarskiego, który obejmuje budowę obiektów na terenie całej Polski. Największy z nich (K85) ma powstać w Zagórzu. Ponadto w kompletnej przebudowie jest skocznia w Wiśle-Malince. Po remoncie będzie miała podobne wymiary do aktualnie największej polskiej skoczni – Wielkiej Krokwi (K120 / HS134). Ponadto ma być wyposażona w igelit, sztuczne oświetlenie, armatki śnieżne. Koniec prac nad budową skoczni zaplanowany jest na grudzień 2006.

Jedną z najnowocześniejszych skoczni w Polsce jest obecnie obiekt Antoś, na stoku zwanym Beskidek. Skocznia ta jest w gronie najlepiej opomiarowanych skoczni na świecie. Wyposażona jest w urządzenia do dokładnego pomiaru np. siły wybicia, czy analizy pracy każdej z nóg skoczka. Oprócz tego na Antosiu jest najprawdopodobniej jedyny na świecie tzw. rozbieg krążownikowy. Zawodnik podczas najazdu jedzie po specjalnie zamontowanych i ułożonych rolkach. Antoś wyposażony jest także w igelit, który jest już jednak przestarzały.

[edytuj] Czynne skocznie narciarskie w Polsce:

Adaś (Zakopane): K15
Antoś (Szczyrk): K17
Biła (Szczyrk): K50, K33
Centrum (Wisła): K40, K23, K17
Kompleks Olimpii Goleszów (Goleszów): K50, K30, K17, K9
Kompleks Górnika Iwonicz (Iwonicz-Zdrój): K40, K20
Krucza Skała (Lubawka): K85
Łabajów (Wisła): K65, K35
Łękawka (Gilowice): K19, K14
Malinka (Wisła): K120
Orlinek im. Stanisława Marusarza (Karpacz): K85
Skalite (Szczyrk): K85
Sokolica (Jawornik): K15
Średnia Krokiew (Zakopane): K85, K65, K35
Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza (Zakopane): K120
Zakucie (Zagórz): K40, K20, K10

Skoczni dużych: 2

Skoczni normalnych: 4

Skoczni średnich: 4

Skoczni małych: 10

Skoczni nieklasyfikowanych: 9

[edytuj] Skocznie narciarskie w pozostałych krajach na świecie:

Lista zawiera skocznie istniejące, czynne oraz nieczynne. W przypadku braku danych o nazwie skoczni, wpisane jest miasto, w którym się znajduje. (miasto - nazwa skoczni - punkt konstrukcyjny)